Roślina inwazyjna to roślina obca, która rośnie tam, gdzie nie chcesz, aby rosła i zachowuje się w sposób, który utrudnia jej kontrolowanie. Nie musi to być chwast , a rośliny inwazyjne nie zawsze są brzydkimi okazami, zwłaszcza że niektóre mają piękne kwiaty. Inwazyjność jest również regionalna. Niektóre gatunki nie stwarzają problemów w jednym miejscu, ale w innych rosną agresywnie, dusząc inne rośliny w innych regionach.
Spis Treści
Kto ustala inwazyjność?
Międzynarodowi, federalni i stanowi urzędnicy wkraczają, aby wydawać ostrzeżenia, tworzyć przepisy i uruchamiać programy eradykacji w celu ochrony przed gatunkami inwazyjnymi zalewającymi dany obszar. Gatunki inwazyjne mogą powodować szkody ekonomiczne, środowiskowe lub biologiczne. Mogą konkurować z rodzimymi roślinami o wodę, światło, składniki odżywcze i przestrzeń. Gatunki inwazyjne mogą wyprzedzać gatunki zagrożone i ginące, degradować siedliska dzikich zwierząt i jakość wody, zwiększać erozję gleby i wypierać rodzime źródła pożywienia dla dzikich zwierząt.
Spójrz na tę listę 16 roślin inwazyjnych wśród najczęstszych winowajców. Skontaktuj się z lokalnym oddziałem, aby potwierdzić obecność roślin inwazyjnych w Twojej okolicy.
Gorzkie słodkości wyglądają atrakcyjnie, ale ich wygląd w ogrodzie może być „gorzko-słodki”. Rozróżnij trzy rodzaje słodko-gorzkich roślin: orientalną słodko-gorzką ( Celastrus orbiculatus ), amerykańską słodko-gorzką ( Celastrus scandens ) i słodko-gorzką psiankę ( Solanum dulcamara ).
Oriental bittersweet vine to ten, który znajduje się na większości list najgorszych roślin inwazyjnych w Ameryce Północnej. Inne formy również mogą być inwazyjne, ale są mniej inwazyjne niż Oriental bittersweet, który może przejąć Twój leśny ogród . American bittersweet to forma o atrakcyjnych czerwonych i pomarańczowych jagodach, często używana w dekoracyjnych ekspozycjach.
Podobnie jak wisteria słodko-gorzka, ma kilka odmian. Hodowcy z Ameryki Północnej muszą ustalić, czy uprawiają amerykańską wisterię ( Wisteria frutescens), czy chińską wisterię ( Wisteria sinensis var .). Oba gatunki są odporne na wzrost, ale wisteria chińska stanowi prawdziwe zagrożenie na południe od strefy mrozoodporności USDA 4.
Jeśli chcesz wyprzeć chwasty z obszaru swojego krajobrazu, bluszcz pospolity ( Hedera helix) jest silną, atrakcyjną rośliną okrywową, która toleruje cień. Problem polega jednak na tym, że bluszcz pospolity dobrze rośnie w większości miejsc i jest zbyt silny, co zapewnia mu miejsce na liście najgorszych roślin inwazyjnych. Łatwo wymyka się uprawie krajobrazowej i jest uważany za poważnie problematyczną roślinę inwazyjną, szczególnie w północno-zachodniej części Pacyfiku.
Słodki jesienny powojnik ( Clematis terniflora) to kolejny „ładny” okaz, który może przytłoczyć krajobraz. Jest szczególnie problematyczny na wschodzie i w dolnym Midwest. Ta roślina ma bardzo słodki zapach, ale to jedyna przyjemna rzecz. Inna odmiana z Nowej Zelandii, Clematis paniculata, jest czasami sprzedawana jako słodki jesienny powojnik, ale jest to mniej inwazyjna alternatywa.
Ajuga rozłogowa ( Ajuga reptans), zwana też gąbczastą, to kolejna popularna roślina okrywowa , która może stać się chuligańska. Ponieważ ajuga ma przyjemne fioletowe kwiaty i może tłumić chwasty, często sadzi się ją w zacienionych miejscach jako roślinę okrywową. Jednak ajuga może przejąć ogród lub trawnik i jest szczególnie problematyczna w cieplejszych klimatach, gdzie nie występują zimowe przymrozki, które mogłyby zabić rośliny co roku.
Dwa rodzaje krzewów berberysu zaatakowały Amerykę Północną: berberys japoński Berberis thunbergii z Dalekiego Wschodu i Berberis vulgaris z Europy. Ci najeźdźcy przybywają uzbrojeni po zęby, najeżeni kolcami, co czyni ich skuteczną rośliną żywopłotową . Niestety, wiele z tych roślin berberysu jest tak inwazyjnych, że znaczna część Środkowego Zachodu umieściła je na liście niebezpiecznie inwazyjnych roślin, zdecydowanie sugerując, że nigdy nie należy ich sadzić.
Jesienią, krzew gorejący ( Euonymus alatus) daje pokaz na wieki, rodząc czerwone lub różowo-czerwone liście. Kolorowe, czerwono-pomarańczowe jagody towarzyszą uderzającym liściom. Ta egzotyczna roślina z Azji jest piękna, ale jest uważana za niebezpiecznie inwazyjną w większości północnych Stanów Zjednoczonych, od Maine do Minnesoty i Południowego Wschodu.
Lantana ( Lantana camara) to szerokolistny wiecznie zielony krzew pochodzący z obszarów tropikalnych. Jest to zauważalny gatunek inwazyjny na Florydzie, w Georgii i na całym Południu, rozprzestrzeniający się na zachód do Kalifornii. Jednak ta ładna roślina nie stanowi zagrożenia w chłodniejszych klimatach na północ od strefy 9, gdzie jest często używana w wiszących koszach. Roślina ta może łatwo wydostać się z ogrodów i naturalizować się w niebezpiecznej obfitości w cieplejszych strefach.
Krzew motyli ( Buddleja spp.) należy do najgorszych gatunków inwazyjnych w północno-zachodnim Pacyfiku, gdzie warunki wzrostu przypominają jego naturalne siedlisko. Jest również problemem inwazyjnym w obszarach południowo-wschodnich. Jest mniej problematyczny w obszarach zimniejszych niż strefa 6, ponieważ roślina obumiera na ziemi każdej zimy.
Krzew motyli jest tak nazwany, ponieważ przyciąga motyle (oraz inne zapylacze), ale dla ludzi roślina ta ma nieco nieprzyjemny zapach. Rozważ uprawę chwastu motyli ( Asclepias tuberosa ) jako alternatywę dla przyciągania motyli .
Podobnie jak w przypadku berberysu, żywopłot ligustrowy ( Ligustrum vulgare) jest powszechny. Ale to, że jest popularny, nie oznacza, że nie stanowi problemu. Gatunek ten znajduje się na oficjalnych listach roślin problematycznych w większości Midwest i Northeast, od Pensylwanii do Maine. Ligustr dobrze reaguje na przycinanie i toleruje zanieczyszczenia, które zwykle nękają rośliny w środowisku miejskim. Krzewy ligustru rosną tak szybko, że mogą łatwo wydostać się poza granice uprawy i stać się naturalizowane w środowisku naturalnym.
Pełnowymiarowe drzewa również mogą być inwazyjne, jak na przykład klon zwyczajny ( Acer platanoides), który jest uważany za gatunek inwazyjny w większej części północnego wschodu, a w stanach Maine, Vermont, New Hampshire i Massachusetts za niebezpieczny. Pierwotnie sadzony jako gatunek ogrodowy, jego nasiona łatwo rozprzestrzeniają się z wiatrem i naturalizują się w innych środowiskach.
Rdestowiec japoński ( Fallopia japonica) to kępiasta bylina, która praktycznie nie ma żadnej wartości krajobrazowej. Najlepszą rzeczą, jaką można powiedzieć o jego wyglądzie, jest to, że wytwarza puszysty kwiat wczesną jesienią (stąd jedna z jego alternatywnych nazw zwyczajowych, „kwiat runa”). Prawie każdy zgadza się, że należy go usuwać, gdy tylko go zobaczy . Jest to łatwy wybór jako jedna z najgorszych roślin, uważana za inwazyjną w każdym stanie, chociaż najgorsza w swoich naturalnych strefach mrozoodporności, od 5 do 9.
Kudzu to azjatyckie pnącze wieloletnie i jeden z najgorszych gatunków inwazyjnych. Czasami jest żałośnie nazywany „pnączem, które zjadło Południe”. Kudzu należy do rodziny grochowatych i jest używany jako pasza dla zwierząt gospodarskich, ale stanowi ogromny problem we wszystkich stanach południowych.
Początkowo sadzona w celu zacienienia ganków na południowych plantacjach, roślina szybko rozprzestrzeniła się na okoliczne tereny, gdzie teraz pożera niemal wszystko, czego dotknie. Dobrze rośnie w słońcu i cieniu i jest niebezpiecznie inwazyjna na południu, południowym wschodzie i wybrzeżu Atlantyku.
Jedną z ostatnich prób kontroli jest wypuszczanie kóz na tereny, na których występuje kudzu, tak aby mogły się najeść i oczyścić teren z kudzu.
Wrotycz pospolity to zioło, a konkretnie roślina trująca, o bogatej tradycji stosowania w medycynie i kuchni. Jednak nie tylko toksyczność jest powodem do zmartwień: wrotycz pospolity to roślina inwazyjna, która rozprzestrzenia się za pośrednictwem nasion i korzeni kłączowych. Jeśli nie zostanie powstrzymana, zajmie duże połacie terenu.
Uważa się, że krwawnica pospolita przybyła do Ameryki Północnej jako nasiona w glebie, używane jako balast w żaglowcach na początku XIX wieku. Obecnie występuje w każdym stanie w Stanach Zjednoczonych, z wyjątkiem Hawajów i Alaski.
Krwawnica purpurowa atakuje mokradła, tworząc gęste maty korzeniowe, które duszą rodzime rośliny i degradują siedliska dzikich zwierząt. Wygląda pięknie, gdy jest zgromadzona w masie, co jest normą, ponieważ rozprzestrzenia się niezwykle energicznie.
Ta problematyczna roślina stanowi tak duże zagrożenie dla ekosystemu, że w 1992 r. rządy Kanady i Stanów Zjednoczonych wprowadziły europejskie chrząszcze, Galerucella calmariensis i G. pusilla, aby pozbyć się tej rośliny — eksperyment ten najwyraźniej przyczynił się do ograniczenia liczebności gatunku.
Wiciokrzew japoński ( Lonicera japonica) to kolejny atrakcyjny, słodko pachnący okaz, który okazuje się złowrogim wrogiem. To silne, szybko rosnące pnącze ma pachnące żółte kwiaty, które pojawiają się od czerwca do października i dorastają do 30 stóp. Gdy jest sadzone celowo, jest wykorzystywane jako roślina okrywowa, ale jest uważane za egzotyczną roślinę inwazyjną na całym Środkowym Zachodzie.
Jeśli posadzisz roślinę w ogrodzie, należy zachować szczególną ostrożność, aby utrzymać ją w ryzach, w tym regularnie ją agresywnie przycinać. Roślina ta może łamać gałęzie drzew swoim ciężarem i zabijać krzewy i drzewa, opasując je silnymi pnączami.
