De jeneverbesboom bestaat uit ongeveer 60 verschillende soorten bomen en struiken in het geslacht Juniperus , binnen de cipresfamilie van planten. Hoewel sommige jeneverbessen het woord “ceder” in hun algemene naam gebruiken, zijn jeneverbes en ceder niet hetzelfde. Hier zijn een paar voorbeelden van wat jeneverbessen bijzonder maakt:
Anders dan ceder : Jeneverbessen behoren niet tot het geslacht Cedrus . De bladeren van deze groenblijvende coniferen hebben bij volwassen planten meestal de vorm van afgeplatte schubben, hoewel ze bij jonge planten naaldachtig kunnen zijn.
Ideale landschapsboom: De gewone jeneverbes ( Juniperus communis ) is een van de beste jeneverbessen voor landschapsarchitectuur , maar andere soorten zijn net zo mooi. Jeneverbessen groeien het beste op zonnige plekken met goede drainage van de grond.
Het beste voor rotsachtige uitsteeksels: Jeneverbessen hebben een harsachtig sap dat behoorlijk brandbaar is. Dit is geen soort om massaal te planten in dichtbevolkte woonwijken waar voortdurend gevaar is voor bosbranden. Ze kunnen echter een uitstekende keuze zijn als specimenbeplanting voor rotsachtige uitsteeksels waar weinig brandbaar materiaal in de directe omgeving is.
Droogtebestendig: De meeste jeneverbessen bieden ten minste enige mate van droogteresistentie, waardoor ze een goede keuze zijn in drogere klimaten. Maar er moeten voorzorgsmaatregelen worden genomen in gebieden die gevoelig zijn voor bosbranden.
Tweehuizige soorten: Veel soorten zijn tweehuizig , wat betekent dat planten mannelijke of vrouwelijke delen produceren, maar niet beide. Het zijn over het algemeen de vrouwelijke planten die kleurrijke bessen produceren, die eigenlijk gemodificeerde kegels zijn.
Nuttige bessen: De bessen/kegels van de gewone jeneverbes worden gebruikt om gin op smaak te brengen. Jeneverbessen kunnen ook worden gebruikt als specerij bij het koken en ze zijn erg aantrekkelijk voor veel vogels en andere wilde dieren.
Inhoudsopgave
Waarschuwing
Plant geen jeneverbes in uw tuin als er binnen een straal van een kilometer of twee appelbomen staan. De oostelijke rode ceder ( Juniperus virginiana ) en andere soorten herbergen de schimmel, ceder-appelroest ( Gymnosporangium juniperi-virginianae ). De schimmel wordt overgedragen van jeneverbesbomen op appels, sierappels, meidoorn en kweepeer, en veroorzaakt schade aan alle planten.
Hier zijn 12 soorten jeneverbesstruiken en -bomen die wellicht bij uw tuin passen.
De alligatorjeneverbes is vernoemd naar zijn kenmerkende bast die lijkt op de ruwe, geblokte huid van een alligator. Deze soort kan een struik of een boom zijn, afhankelijk van de groeilocatie en -omstandigheden. Andere veelvoorkomende namen zijn checkerbark jeneverbes, oak-barked jeneverbes, thick-barked jeneverbes, western jeneverbes en mountain cedar. Dit is een goede plant voor droge, rotsachtige omstandigheden. ‘McFetter’ is de meest voorkomende cultivar die in landschappen wordt gebruikt; het wordt gebruikt in heggen of voor buffering. Het is inheems in Centraal- en Noord- Mexico en het zuidwesten van de Verenigde Staten.
USDA-winterhardheidszones: 7 tot 9
Volwassen grootte: tot 60 voet, meestal 20 tot 40 voet hoog
Californische jeneverbes wordt meestal aangetroffen als een grote struik in het zuidwesten, hoewel het soms kan uitgroeien tot een middelgrote boom in het wild. Het heeft schubachtige blauwgrijze bladeren en roodbruine kegels. In de landschapsarchitectuur wordt het gebruikt om leefgebieden voor wilde dieren te creëren en in droogtetolerante tuinbouw. Het is zeer tolerant voor alkalische bodems en wordt vaak gebruikt om erosie te bestrijden op droge hellingen. Het wordt ook vaak gebruikt in bonsai.
Deze soort is ook geclassificeerd als Juniperus cedrosiana , Juniperus pyriformis of Juniperus cerrosianus. Een andere veelvoorkomende naam voor deze struik is woestijnwitte ceder.
USDA-winterhardheidszones: 8 tot 10
Volwassen grootte: 10 tot 15 voet; af en toe 35 voet of meer
Licht: Volle zon
Bodemvereisten: zanderig, leemachtig, kleiachtig, goed gedraineerd
Oorspronkelijk uit Japan en China, staat een variëteit van de Chinese jeneverbes, ‘Toruloso’, bekend als de Hollywood-jeneverbes. Naarmate hij rijpt, creëert hij een intrigerende, gedraaide vorm die goed werkt als specimenplant . Er zijn veel andere variëteiten met verschillende vormen en kleuren. De bladeren van de Chinese jeneverbes zijn naaldachtig als de planten jong zijn, maar nemen de vorm aan van schubben als de plant rijpt. Dit is een van de jeneverbessen die goed bestand is tegen stedelijke omstandigheden, maar hij houdt niet van natte grond.
USDA-winterhardheidszones: 4 tot 9
Volwassen grootte: varieert sterk afhankelijk van de variëteit; veel zijn bodembedekkers en struiken
Zoals de naam al doet vermoeden, is deze jeneverbesstruik over de hele wereld te vinden. Hij groeit goed in zowel alkalische als zure grond en past zich aan veel locaties aan, zoals winderige plekken. Deze plant kan veel vormen aannemen, afhankelijk van de omgeving. Sommige cultivars zijn laaggroeiende struiken die geschikt zijn voor gebruik als bodembedekkers, terwijl de soort de vorm kan aannemen van kleine rechtopstaande bomen. Dit is een zeldzame jeneverbes met naaldachtige bladeren in plaats van schubben.
De boom is inheems in Noord-Amerika, Europa, Noord-Azië en Japan. J. communis is zo algemeen dat hij veel verschillende regionale namen heeft, waaronder dwergjeneverbes, prostrate jeneverbes, mountain common jeneverbes, old field common jeneverbes, ground jeneverbes en carpet jeneverbes.
USDA-winterhardheidszones: 3 tot 8
Volwassen grootte: varieert per cultivar; de struik wordt meestal ongeveer 4,5 meter hoog; soms kan hij wel 9 meter hoog worden
Kruipende jeneverbes doet zijn naam eer aan en is een goede bodembedekker. Hij is zeer aanpasbaar en kan veel verschillende grondsoorten en situaties aan. De bladeren beginnen naaldachtig, maar worden schubben als de planten volwassen worden. De kegels zijn blauwwitte bessen met een wasachtige coating. Er zijn meer dan 100 cultivars van deze plant verkrijgbaar, waaronder variëteiten met geel blad. Deze plant is inheems in het noorden van de VS, Canada en Alaska, en staat ook wel bekend als kruipende jeneverbes of kruipende Savin-jeneverbes.
USDA-winterhardheidszones: 3 tot 9
Volwassen grootte: 1 tot 2 voet
Licht: Volle zon
Bodemvereisten: Goed doorlatend, verdraagt droge grond
Hangende jeneverbes (Juniperus flaccida)
MichelR45 / Getty Images
De hangende jeneverbes dankt zijn naam aan de manier waarop de twijgen naar beneden hangen. Als jonge exemplaren hebben deze rechtopstaande bomen naaldachtige bladeren die bij volwassen planten afgeplatte schubben worden. Deze boom heeft een roodbruine of grijze bast die in stroken afwerpt, en de kegels zijn groenachtige bessen die uitgroeien tot paarsbruin. De boom is afkomstig uit Texas, Mexico en Guatemala.
USDA-winterhardheidszones: 8b tot 11
Volwassen grootte: 35 tot 40 voet
Licht: Volle zon
Bodemvereisten: Goed gedraineerd, verdraagt droog, rotsachtig of zanderig
De rode ceder, afkomstig uit het oosten van Noord-Amerika, is een vorm van jeneverbes die bijzonder geurig is, een eigenschap die soms wordt gebruikt om insecten af te weren. (Het hout wordt vaak gebruikt in cederhouten kisten.) Dit is een rechtopstaande boom met donkerblauwgroen schubachtig blad. De bast is grijs tot roodbruin en versnippert vaak in verticale stroken; de stam is soms gecanneleerd aan de onderkant. Hij wordt gebruikt als specimenboom of in grote schermbeplantingen. Plant deze boom niet in de buurt van appelbomen, omdat hij een gastheer is voor ceder-appelroestschimmel. In tegenstelling tot veel jeneverbessen heeft deze boom een redelijk goede vochttolerantie, hoewel hij niet graag in drassige grond staat.
USDA-winterhardheidszones: 2 tot 9
Volwassen grootte: 30 tot 40 voet lang; af en toe tot 65 voet
Licht: Volle zon
Bodemvereisten: gemiddeld, droog tot vochtig, goed gedraineerd
De Griekse jeneverbes is een grote struik of boom die vaak groeit naast de stinkende jeneverbes ( Juniperus foetidissima ) — een soort met een vergelijkbaar uiterlijk, maar die lichter groen is. De boom is inheems in oostelijke mediterrane gebieden. Deze winterharde bomen kunnen zelfs groeien op de zijkanten van rotsachtige kliffen. Zoals bij veel jeneverbessen zijn de bladeren van jonge Griekse jeneverbessen naalden die afgeplatte schubben worden naarmate de boom ouder wordt. Het blad is grijsgroen en de stammen kunnen behoorlijk massief zijn — tot wel 6 voet in diameter. De kegels op vrouwelijke bomen zijn paarsblauwe bessen.
Eenzadige jeneverbes is een grote struik of boom die meestal meerdere stengels heeft met een dichte, ronde kroon. De bladeren op volwassen planten zijn afgeplatte schubben en de kegels zijn donkerblauwe bessen met een wasachtige witte coating. De bast is grijsbruin en valt af in smalle verticale stroken die roodachtig hout eronder blootleggen. De plant dankt zijn naam aan het feit dat de kegel/bes meestal maar één zaadje bevat. (Andere veelvoorkomende namen zijn eenzadige jeneverbes en kersenpitjeneverbes.)
Deze boom is nu vrij zeldzaam in een groot deel van zijn oorspronkelijke grondgebied in Mexico, maar hij is zeer algemeen in New Mexico en andere delen van het Amerikaanse zuidwesten. Deze plant wordt zelden geplant als landschapsexemplaar, maar het hout wordt vaak gebruikt voor hekpalen en andere doeleinden.
USDA-winterhardheidszones: 4 tot 8
Volwassen grootte: Meestal 6 tot 20 voet; soms groter
Dit is een nauwe verwant van de oostelijke rode ceder en wordt soms ook wel de bergrode ceder, Rocky Mountain ceder of Colorado rode ceder genoemd. Hij is afkomstig uit de Rocky Mountain-regio’s van westelijk Noord-Amerika. De Rocky Mountain-jeneverbes is een kleine tot middelgrote boom die meestal een piramidevorm heeft. De bladeren zijn schubachtig bij volwassen bomen en de kegels zijn de bekende blauwgroene bessen met een witte wasachtige coating die bij veel jeneverbessen te vinden is. ‘Skyrocket’ is een bijzonder smalle variëteit die blauwgroen is. Dit is een van de jeneverbessoorten die bijzonder gevoelig is voor cederappelroest.
USDA-winterhardheidszones: 3 tot 8
Volwassen grootte: Gekweekte variëteiten zijn meestal 1,5 tot 4,5 meter; kunnen in het wild tot 18 meter hoog worden
De stad Cedar City, Utah, en Cedar Breaks National Monument hebben hun naam te danken aan deze struikachtige bomen, die overvloedig groeien in Utah en het goed doen in de alkalische grond. Je kunt deze jeneverbes ook vinden in Arizona en andere gebieden in het westen van de VS, waar hij bekend kan staan als bigberry jeneverbes of woestijn jeneverbes. Deze boom heeft bladeren die lichter geelgroen zijn dan wat typisch is voor jeneverbessen. Het volwassen blad is schubachtig en de kegel/vrucht is blauwbruin. De stengels en takken zijn vrij dik en de grijsbruine bast kan in dunne stroken afbladderen.
USDA-winterhardheidszones: 3 tot 7
Volwassen grootte: 10 tot 20 voet lang; af en toe 25 voet
De westelijke jeneverbes (ook bekend als de Sierra jeneverbes) is te vinden in de bergen van Californië, Idaho, Nevada, Oregon en Washington en biedt het hele jaar door voedsel voor verschillende wilde dieren, met name vogels zoals cederpestvogels die zich tegoed doen aan de bessen. Het hout werd tijdens het pionierstijdperk voor veel verschillende taken gebruikt. Deze plant groeit over het algemeen als een grote struik of kleine boom, waarbij de groeiwijze grotendeels wordt bepaald door de omstandigheden waarin hij groeit. Hij is wijdverspreid in het wild, maar wordt zelden als landschapsspecimen geplant.
USDA-winterhardheidszones: 5 tot 8
Volwassen grootte: 15 tot 30 voet lang
Licht: Volle zon
Bodemvereisten: droog tot gemiddeld vochtig, rotsachtig
Zijn jeneverbesbomen goed?
Jeneverbesbomen zijn goed voor het milieu, niet alleen omdat ze aromatisch en mooi zijn, maar ook omdat ze taai, aanpasbaar en vrij gemakkelijk te kweken zijn, omdat ze zichzelf snoeien (wat betekent dat ze hun zieke en dode takken afwerpen zonder menselijke tussenkomst). Als u geïnteresseerd bent in andere prachtige, groenblijvende coniferen voor uw tuin, bekijk dan de Colorado blauwe spar en de Virginia pijnboom .
