Czym jest architektura Beaux-Arts?

Architektura Beaux-Arts to styl budowlany nazwany na cześć paryskiej École des Beaux-Arts, gdzie nauczano tego popularnego stylu architektonicznego końca XIX i początku XX wieku. Budynki Beaux-Arts opierają się na symetrii i proporcjach rzymskiego i greckiego klasycyzmu , ale łączą się z wpływami francuskiego i włoskiego renesansu i baroku . Stał się ulubionym stylem architektonicznym dla budynków rządowych i instytucjonalnych.

Reprezentując szczyt europejskiego stylu i polotu, Beaux-Arts stał się również charakterystycznym stylem dla wystawnych prywatnych rezydencji uprzywilejowanej garstki. Wiele z najbardziej znanych i podziwianych budynków na świecie to przykłady architektury Beaux-Arts.

Historia architektury Beaux-Arts

Architektura Beaux-Arts pojawiła się pod koniec XIX wieku w Paryżu i rozprzestrzeniła się w Stanach Zjednoczonych w okresie pozłacanego wieku , przy pomocy znanych amerykańskich architektów, takich jak Richard Morris, HH Richardson i Charles McKim, którzy kształcili się w szkole Beaux-Arts w Paryżu i przywieźli styl Beaux-Arts do Ameryki. Ruch architektoniczny został spopularyzowany w dużej mierze dzięki World ‘s Columbian Exposition w Chicago w 1893 roku, która pobudziła wyobraźnię opinii publicznej dzięki wielkoskalowemu prototypowi Beaux-Arts, który prezentował styl. 

Wielki Kryzys sprawił, że architektura Beaux-Arts stała się przesadna, nieaktualna i przestarzała, a jej popularność zaczęła zanikać około 1930 roku. Jednak wiele budynków w tym stylu nadal stanowi żywe pomniki świetlanej przeszłości dużych miast i nadal zajmuje cenne miejsce we współczesnym życiu.

Charakterystyka architektury Beaux-Arts

• Klasyczne elementy rzymskie i greckie, takie jak kolumny, gzymsy i trójkątne frontony
• Zastosowanie formalnej symetrii
• Eklektyczna mieszanka wyszukanych elementów dekoracyjnych włoskiego i francuskiego renesansu
• Zastosowanie materiałów takich jak kamień, marmur, wapień lub cegła
• Podwyższona pierwsza kondygnacja
• Kolumnady, pawilony
• Statuetki, figury i inne dekoracje rzeźbiarskie na fasadach budynków
• Zastosowanie łukowych okien i drzwi
• Duże wewnętrzne hale przyjęć i klatki schodowe oraz wewnętrzna hierarchia przestrzeni
• Wnętrza z dekoracyjnymi sztukateriami i wyszukanym wystrojem wnętrz, w tym reprodukcjami francuskich i włoskich mebli renesansowych, podobnych do tych, które można znaleźć w pałacach europejskich
• Ogrody formalne i tereny zielone

Znane przykłady architektury Beaux-Arts

Otwarty w 1913 r. nowojorski Grand Central Terminal jest zabytkowym budynkiem w stylu Beaux-Arts w sercu Manhattanu. Ten architektoniczny skarb jest jednym z najpiękniejszych węzłów komunikacyjnych w kraju, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, i pozostaje powodem do dumy i wizualnym punktem odniesienia dla niektórych najlepszych architektur, jakie oferuje Nowy Jork. 

Zbudowany w 1897 r. w celu przechowywania zbiorów Biblioteki Kongresu, która została założona na początku XIX wieku, gdy Kongres kupił ogromną kolekcję książek Thomasa Jeffersona, Budynek Biblioteki Kongresu Thomasa Jeffersona w Waszyngtonie, DC jest doskonałym przykładem architektury Beaux-Arts. Ten klasyczny budynek Beaux-Arts został zainspirowany spektakularną Operą Garnier w Paryżu.  

Art Institute of Chicago to szkoła sztuk pięknych i muzeum mieszczące się w klasycznym budynku w stylu Beaux-Arts zaprojektowanym przez bostońską firmę architektoniczną Shepley, Rutan i Coolidge. Oficjalne otwarcie nastąpiło w 1893 roku.

Musée D’Orsay to oszałamiający dworzec kolejowy Beaux-Arts, który stał się niezwykle popularnym światowej klasy muzeum sztuki na brzegach Sekwany w Paryżu. Dworzec kolejowy został otwarty na potrzeby paryskiej wystawy światowej Exposition World Fair w 1900 roku 14 lipca 1900 roku. Budynek został sklasyfikowany jako zabytek historyczny w 1978 roku, a ostatecznie nieużywany dworzec kolejowy został ponownie otwarty w 1986 roku jako muzeum poświęcone prezentowaniu francuskich arcydzieł stworzonych od połowy XIX do początku XX wieku.

Grand Palais w Paryżu , zbudowany w latach 1897–1900 na potrzeby Wystawy Światowej w Paryżu w 1900 r., jest ważnym muzeum, miejscem wystaw i wydarzeń, zlokalizowanym przy Avenue des Champs-Elysées. Konstrukcja w stylu Beaux-Arts wykonana z kamienia, stali i szkła została uznana za zabytek historyczny w 2000 r., w setną rocznicę swoich urodzin.

Budowa The Breakers rozpoczęła się w 1893 roku jako luksusowa prywatna rezydencja Corneliusa Vanderbilta II w Newport w stanie Rhode Island. W 1994 roku dom ten został uznany za Narodowy Pomnik Historyczny. Zainspirowany architekturą włoskiego renesansu , 70-pokojowy dom letniskowy został zaprojektowany przez amerykańskiego architekta Richarda Morrisa Hunta, absolwenta École des Beaux-Arts w Paryżu.