Rośliny mięsożerne to rośliny, które zjadają owady lub inne małe stworzenia. Mogą wydawać się nieco obce i złowrogie, ale rozwinęły ten talent jako mechanizm radzenia sobie, który pomaga im przetrwać. Zamiast pobierać składniki odżywcze z gleby, rośliny te zjadają owady lub inne małe stworzenia, aby przeżyć. Rezultatem tych adaptacji może być roślina, która według konwencjonalnych standardów wygląda dość dziwnie.
Dzbanki, które są zmodyfikowanymi liśćmi, przyciągają i łapią owady. Gdy owady zostaną uwięzione w dzbanku, nie mogą się wydostać, ponieważ ścianki są śliskie i pokryte sztywnymi włoskami skierowanymi w dół. Dzbanki albo napełniają się wodą i topią uwięzione owady, albo produkują substancję chemiczną, która je zabija.
Jeśli Cię to zaciekawiło, oto 14 dziwnych i fascynujących roślin mięsożernych, o których warto wiedzieć, a kilka z nich możesz nawet spróbować wyhodować w domu.
Spis Treści
Ostrzeżenie
Rośliny mięsożerne są często bardzo kapryśne w uprawie, wymagając dokładnych warunków wzrostu, dlatego większość z nich uprawia się wyłącznie komercyjnie. Rośliny te nie są odpowiednie dla ogrodników, którzy lubią rośliny łatwe w pielęgnacji.
Lilia kobra (Darlingtonia californica) , zwana również dzbanecznikiem kalifornijskim, jest blisko spokrewniona z innymi mięsożernymi dzbanecznikami z rodziny Sarraceniaceae . Jej kwiat przypomina głowę węża kobry gotowego do ataku. Pochodząca z południowego Oregonu i północnej Kalifornii lilia kobra jest bardzo trudna w uprawie i najlepiej ją podziwiać podczas wędrówek po jej rodzimych terenach.
Roślina dzbanecznik purpurowy (Sarracenia pupurea), pochodząca z wybrzeża wschodniego, ma wiele podgatunków. To kolejna trudna roślina, która wymaga idealnych warunków glebowych i najczęściej uprawiana jest w specjalistycznych ogrodach bagiennych, a nie jako roślina doniczkowa.
Strefy uprawy USDA : 3-6 (w zależności od podgatunku)
Odmiany kolorystyczne : Kwiaty są czerwone, dzbanki są zielonkawe
Nasłonecznienie : Pełne słońce
Wymagania glebowe : bagienne, kwaśne
Wielkość dojrzałego okazu: dzbanki o długości 6-8 cali
Żółta roślina dzbanecznikowa
AlessandroZocc / Getty Images
Żółty dzbanek (Sarracenia flava) ma zmodyfikowaną strukturę liścia w kształcie naczynia, które utrzymuje i wylewa płyn. Żółta roślina kwitnie od kwietnia do maja i rośnie na piaszczystych, bagiennych terenach w południowo-wschodniej części USA
Odmiany kolorystyczne : Kwiaty są żółte, dzbanki są średniozielone
Nasłonecznienie : Pełne słońce
Wymagania glebowe : Podmokłe, próchniczne, kwaśne
Dojrzały rozmiar: 1-3 stopy wysokości
Biały dzbanek trąbkowy
Świerk / Evgeniya Vlasova
Wielu uważa dzbanecznik trąbkowy ( Sarracenia leucophylla ) za najładniejszy ze wszystkich roślin mięsożernych. Dzbanki mają oszałamiające, ciemne żyłki w wzorze, który ładnie wyróżnia się na tle czystego białego tła. Roślina kwitnie w kwietniu i maju. Ten konkretny dzbanecznik jest dość łatwy w uprawie w małym ogrodzie wodnym.
Odmiany kolorystyczne : dzbanki są białe z ciemnymi żyłkami, kwiaty są czerwone
Nasłonecznienie : Pełne słońce
Wymagania glebowe : Podmokłe, próchniczne, kwaśne
Dojrzały rozmiar: 1-3 stopy wysokości
Przejdź do 5 z 14 poniżej
Dzbanek tropikalny
Zdjęcia użytkownika Noppamon / Getty Images
Tropikalne dzbaneczniki (Nepenthes spp.) to zdrewniałe pnącza , które mogą być najdziwniejszym wyglądem ze wszystkich roślin mięsożernych. W tych przypadkach dzbanki zwisają, co czyni je idealnym wyborem do wiszących koszy. Rodzaj Nepenthes obejmuje ponad 150 gatunków, niektóre tak duże (na przykład N. rajah i N. rafflesiana) , że małe ssaki, jaszczurki i ptaki zostały w nich uwięzione dzięki dużym dzbankom.
Nazwa: Dzbaneczki tropikalne (Nepenthes spp.)
Strefy uprawy USDA : 10-11; zwykle uprawiane w szklarniach
Różnorodność kolorów : Kolor dzbanka może być zielonożółty, pomarańczowy, fioletowy lub czerwony; niektóre są mocno nakrapiane, w zależności od gatunku
Nasłonecznienie : Pełne słońce do pełnego cienia (w zależności od gatunku)
Wymagania glebowe : Zwykłym podłożem uprawowym jest mech torfowiec w doniczkach
Dojrzały rozmiar: Pnącze o długości do 45 stóp, dzbanki o długości 14-16 cali
Roślina dzbanecznik słoneczny
TomekD76 / Getty Images
Rodzaj Heliamphora obejmuje ponad 20 gatunków rodzimych dla Ameryki Południowej, znanych zbiorowo jako rośliny dzbanecznikowe. Rośliny te wyewoluowały zmodyfikowane struktury liści w kształcie dzbaneczników, które zatrzymują wodę, aby utopić owady. Są to również jedne z najtrudniejszych do uprawy roślin dzbanecznikowych, przetrwają one w precyzyjnych temperaturach i bardzo wysokim poziomie wilgotności.
Nazwa: Heliamphora ( Dzbanek słoneczny )
Strefy uprawy USDA : 10-11 (różnią się w zależności od gatunku; większość stanowią rośliny tropikalne)
Odmiany kolorystyczne : Zależne od gatunku
Nasłonecznienie : Pełne słońce do półcienia (w zależności od gatunku)
Wymagania glebowe : Zwykle uprawiana w mchu torfowcu jako roślina doniczkowa
Wielkość dojrzałego osobnika: 6-36 cali w zależności od odmiany
Dzbanek zachodnioaustralijski
Manassiri / Getty Images
Zachodnioaustralijski dzbanecznik ( Cephalotus follicularis ) należy do najmniejszych dzbaneczników, z atrakcyjnymi, małymi, prążkowanymi dzbankami. Odmiana ‘Eden Black’ jest wystarczająco ciemna, aby zakwalifikować się jako najrzadsza z rzadkich — czarna roślina.
Rosiczki (Drosera spp. ) to ładne rośliny, które swoją nazwę zwyczajową zawdzięczają połyskowi lepkich wydzielin pokrywających włoski wystające z liści. W przeciwieństwie do wielu dzbaneczników, które biernie łapią owady, rosiczki reagują aktywnie na dotyk; przypominające włosy czułki sięgają po owada, gdy tylko wyczują jakikolwiek kontakt. U niektórych gatunków liście zwijają się, aby pochłonąć owada. Rosiczki występują w różnych gatunkach na różnych kontynentach.
Nazwa: Rosiczki (Drosera spp.)
Strefy uprawy USDA : od 6 do 11 (w zależności od gatunku)
Odmiany kolorystyczne : Kolor kwiatów różni się w zależności od gatunku; rozety liściowe są zazwyczaj czerwonawe
Nasłonecznienie : Pełne słońce do półcienia (w zależności od gatunku)
Wymagania glebowe : Zwykle uprawiana w mieszance torfu, piasku i perlitu (mieszanka gleby dla roślin mięsożernych)
Prawdopodobnie więcej osób zna muchołówkę amerykańską ( Dionaea muscipula ) niż jakąkolwiek inną roślinę mięsożerną. Są powszechnie sprzedawane jako rośliny doniczkowe i pojawiały się (w przesadzonych formach) w filmach science fiction. Mechanizm muchołówki amerykańskiej aktywnie się porusza, gdy jej „szczęki” zaciskają się błyskawicznie i łapią owada. Typowa muchołówka amerykańska, pochodząca z niewielkiego obszaru w Karolinach, ma pułapkę o długości 1 cala, chociaż opracowano większe odmiany do sprzedaży komercyjnej.
Nazwa: Muchołówka amerykańska ( Dionaea muscipula )
Strefy uprawy USDA : 5-8 (wymaga zimowej ochrony w strefie 5-6)
Odmiany kolorystyczne : Kwiaty niewyraźne, białe
Nasłonecznienie : Pełne słońce do półcienia
Wymagania glebowe : Podmokłe, próchniczne, kwaśne
Wielkość osobnika dorosłego: 6-12 cali wysokości, 6-9 cali szerokości, 1 cal pułapki
Pęcherzyki
shihina / Getty Images
Rośliny Utricularia spp. (Utricularia spp.), obejmujące ponad 200 gatunków, mają najbardziej skomplikowany i pomysłowy mechanizm pułapkowy do łapania maleńkich owadów. Roślina ma elastyczny pęcherz w kształcie fasoli, który otwiera się, gdy włoski spustowe zostaną dotknięte przez jakieś maleńkie stworzenie, takie jak dafnia (pchła wodna). Nagłe otwarcie pustego pęcherza wciąga wodę i zasysa dowolne obecne stworzenie, podobnie jak strzykawka wciąga płyn, gdy tłok jest cofany. Roślina następnie powoli wyciska wodę z powrotem przez membrany filtrujące, ale maleńkie stworzenie zostaje uwięzione w środku.
Nazwa: Pływacz (Utricularia spp.)
Strefy uprawy USDA : 4-11 (w zależności od gatunku)
Odmiany kolorystyczne : żółty, niebieski, fioletowy (w zależności od gatunku)
Nasłonecznienie : Pełne słońce do półcienia (w zależności od gatunku)
Wymagania glebowe : Warunki bagienne lub wodne
Wielkość osobnika dojrzałego: różna, łodygi mają zwykle 10–40 cali (pęcherzyk pospolity), mniej niż 8 cali (pęcherzyk garbaty)
Dzbanek włochaty
zdjęcie dorisj/Getty Images
Dzbanecznik włochaty (Nepenthes villosa) to kolejny tropikalny gatunek pochodzący z malezyjskiego Borneo. Chociaż kwitnie, jest uprawiany ze względu na kolorowe dzbanki, które są jaskrawo pomarańczowe.
Nazwa: Dzbanek włochaty (Nepenthes villosa)
Strefy wzrostu USDA : 10-11
Odmiany kolorów : pomarańczowy
Nasłonecznienie : Pełne słońce do częściowego słońca
Wymagania glebowe : Typowym podłożem uprawowym jest mech torfowiec (umieszczony w pojemnikach)
Wielkość osobnika dorosłego: 9-10 cali wysokości, 3 cale szerokości, 4 cale wielkości dzbanka
Dzbanek Kinabalu
Jordan Lye/Getty Images
Dzbanek Kinabalu ( Nepenthes kinabaluensis) to kolejny tropikalny drapieżnik pochodzący z malezyjskiego Borneo i jest bardzo rzadki, chociaż możesz znaleźć i kupić oryginalne nasiona (ale nie spodziewaj się repliki rośliny macierzystej). Jest to hybryda N. rajah i N. villosa, dająca duże dzbanki. Roślina jest uprawiana bardziej ze względu na swoje jaskrawoczerwone dzbanki niż ze względu na estetycznie nieistotne kwiaty.
Nasłonecznienie : Pełne słońce do częściowego słońca
Wymagania glebowe : Typowym podłożem uprawowym jest mech torfowiec (umieszczony w pojemnikach)
Wielkość dojrzałego osobnika: 13-14 cali. dzbanek
Przejdź do 13 z 14 poniżej
Dzbanek Veitcha
Fotografia Beachmite/Getty Images
Inna rzadka roślina rodzima dla Malezji, dzbanecznik Veitcha ( Nepenthes veitchii) jest oszałamiająca, aż po jej plamistą wewnętrzną ścianę. Ale to zewnętrzna strona jest najbardziej przyciągająca wzrok. Jej kwiaty mogą nie być wystarczająco ozdobne, aby uzasadnić wysiłek włożony w uprawę tak wybrednej rośliny, ale duże, prążkowane dzbanki z pewnością są dla tych z ekstremalnymi zielonymi kciukami, którzy są gotowi podjąć wyzwanie, jeśli uda im się znaleźć taki do uprawy.
Nazwa: Dzbanek Veitcha ( Nepenthes veitchii)
Strefy wzrostu USDA : 10-11
Odmiany kolorystyczne : pomarańczowy, czerwony i żółty
Nasłonecznienie : Pełne słońce do częściowego słońca
Wymagania glebowe : Typowym podłożem uprawowym jest mech torfowiec (umieszczony w pojemnikach)
Rozmiar dojrzały: dzbanek 12 cali
Tłuszczołak
Tłustosz (Pinguicula), zwany także „pings”, to mała bylina, która może z powodzeniem rosnąć w ogrodzie, ponieważ niektóre z nich pochodzą z Meksyku i rosną w Stanach Zjednoczonych. Najlepiej rosną na zewnątrz w regionach o łagodnych zimach i w pomieszczeniach jako rośliny doniczkowe lub w terrariach. Roślina wytwarza długotrwałe kwiaty i rozety płaskich, lepkich, owłosionych liści, które są przeznaczone do łapania małych ofiar, takich jak meszki, muszki owocówki i skoczogonki, wydzielając enzymy i kwasy, aby rozpuścić ofiarę.
Nazwa: Tłustosz (Pinguicula)
Strefy wzrostu USDA : 3-10
Odmiany kolorystyczne : Kwiaty żółte do fioletowych
Narażenie na słońce : częściowe
Wymagania glebowe : mieszanka sukulentów lub żwir, dobrze przepuszczalna, sucha do wilgotnej, w zależności od rodzaju
Dojrzały rozmiar: 1/2-2 stopy wysokości
Często zadawane pytania
Które rośliny żywią się muchami?
Muchołówka amerykańska jest najlepszym wyborem, jeśli szukasz rośliny, która zjada muchy. Rosiczki i różne dzbaneczniki mogą również zjadać niektóre rodzaje much.
Czy rośliny mięsożerne pomagają w walce z komarami?
Pęcherzyca jest prawdopodobnie jedyną rośliną mięsożerną, która może pomóc w pewnym stopniu w walce z komarami, ale nie na tyle, by miało to jakiekolwiek znaczenie.
Jaka jest największa roślina zjadająca owady?
Pochodząca z Borneo, największa roślina mięsożerna, która zjada insekty, to olbrzymi dzbanecznik górski (Nepenthes rajah), tropikalny dzbanecznik. Jego dzbanek osiąga długość 14–16 cali i rozszerza się, aby pomieścić około galona wody.
