Against the Grain is een serie waarin mensen die ondervertegenwoordigd zijn in de houtbewerkings-, timmer- en bouwsector in de schijnwerpers worden gezet. We spreken met mensen die aan projecten werken, van complete huisrenovaties tot ingewikkelde houtsculpturen, om te horen wat hen inspireert, hoe ze hun eigen ruimte hebben gecreëerd (woordspeling bedoeld) en waar ze nu aan gaan werken.
Een van de allerbeste dingen aan de virtuele wereld van houtbewerking is de steun tussen ambachtslieden. Het is een kleine, hechte community vol doe-het-zelf-cheerleaders, en dat is precies hoe Nada Taha onze aandacht trok.
Nada’s profiel, One Forty-Four , is te zien in Apartment Therapy en Rust-Oleum Canada en is de perfecte mix van praktische zaken en optimisme als het gaat om houtbewerking, renovatie en doe-het-zelf.
Onlangs hadden we via Zoom contact met deze gediplomeerde verpleegkundige en trotse ‘boy mama’ om te praten over haar eigen reis in de houtbewerking en wat haar toekomstplannen zijn.
Inhoudsopgave
Heb je altijd al van klussen en woningrenovatie gehouden?
Nada Taha: Ik kom uit een familie die alles zelf doet. Mijn vader is professioneel schilder, dus toen hij hier voor het eerst kwam, begon hij met zijn broers een schildersbedrijf. Toen we jonger waren, zei hij: ‘Hé, wil je komen werken en helpen?’ Ik was de oudste van zes, dus we gingen hem altijd helpen, of het nu ging om schoonmaken, schilderstape van de muren trekken of zijn kwasten schoonmaken.
Mijn moeder is dol op interieurontwerp, hoewel ze geen interieurontwerper is. Elk jaar zei mijn vader: ‘Oké, kies elke kleur die jullie willen. We schilderen jullie kamer opnieuw en jullie kunnen hem ontwerpen zoals jullie willen.’ Dus dat deden we! Hij nam het kleurenboek van Cloverdale Paint mee naar huis, we bladerden erdoorheen en we kozen er een. Elke kleur, welke kleur we ook kozen, hij zou het voor ons schilderen en wij hielpen hem.
Hoe raakte u geïnteresseerd in houtbewerking?
NT: We deden veel renovaties en doe-het-zelfprojecten toen we opgroeiden, maar het had niets met houtbewerking te maken. Houtbewerking is zo nieuw voor mij, maar ik heb het gewoon opgepakt. Op een dag had ik een bankje in de hal nodig en ik wilde iets op maat. Maar om iets op maat te laten maken is zo duur. Ik zag meisjes op Instagram anderhalf jaar geleden dat doen en ik zei tegen mezelf: ik werk graag met mijn handen, ik kan dit. Ik zei tegen mijn man: ‘Kun je een verstekzaag voor me halen?’ Omdat ik geen idee had van gereedschap. Hij zei: ‘Serieus?’
Maar hij kreeg er een voor mij, en ik kreeg al het hout, en elke avond nadat mijn kinderen naar bed gingen, als ik vrij was van werk, ging ik naar de garage. Ik keek wat YouTube-video’s en begon te bouwen – het was zo’n empowerment.
Had je ooit gedacht dat houtbewerking zo’n groot deel van je leven zou worden?
NT: Toen ik opgroeide, had ik nooit een hobby. Ik was de hele tijd bezig met studeren. Ik ben verpleegster, mijn ouders zijn immigranten, zij zijn Libanezen. Voor immigrantenfamilies geldt dat we vrij snel volwassen worden, omdat we onze ouders moeten helpen met vertalen en met alles, zoals de rekeningen. Ik was altijd zo druk met studeren dat ik nooit de kans had om een hobby te vinden, of ik was er niet echt in geïnteresseerd.
Maar ik heb altijd gedacht aan een carrière als interieurontwerper. Mijn beste vriendin en ik wilden graag een bedrijf beginnen. We zouden onze namen samenvoegen om een bedrijfsnaam te bedenken, en dan zouden we blauwdrukken van onze kamers tekenen en meubels opnieuw configureren.
Hoe oud was je toen je dit deed?
NT: Zo’n tien? Misschien elf?
Is er een reden dat je voor de verpleging bent gegaan in plaats van voor interieurontwerp?
NT: Voordat ik voor verpleging koos, wist ik dat ik interieurontwerper wilde worden, en dat is wat ik leuk vind. Ik keek zo graag naar HGTV-huisrenovatieprogramma’s. Mijn ouders vonden het niet echt een baan, en ik weet nog dat ik zei: ‘Maar ik vind het zo leuk.’
Toen ik in de garage bezig was met het bouwen van deze halbank, was ik in tranen: ik vond mijn passie. Ik vond mijn hobby. Hoewel ik bijna 30 ben, heb ik eindelijk mijn passie gevonden. Ik nam deze hobby en ging ermee aan de slag, wetende dat dit was wat ik wilde doen. Dit is wat bij me past. Toen dook ik er gewoon in, ook al had ik geen idee wat ik deed.
Ik heb mijn passie gevonden. Ik heb mijn hobby gevonden. Hoewel ik bijna 30 ben, heb ik eindelijk mijn passie gevonden.
Beschouwt u houtbewerking nog steeds als een hobby, of is het een nieuw carrièrepad voor u geworden?
NT: Ik weet niet of contentcreatie iets voor mij is. Ik zou liever van houtbewerking en timmerwerk mijn fulltimebaan maken. Ik zou graag een werkplaats hebben en vrouwen die op mij lijken helpen leren, deze mogelijkheid openen waarvan ze niet wisten dat die bestond of waarvan ze niet wisten dat ze die konden doen, en ze een andere kant van de wereld laten zien. Ze laten zien dat je met timmerwerk geen verpleegster, advocaat of wat dan ook hoeft te zijn om succesvol te zijn. Ik wil deze hobby wel fulltime maken, maar ik ben er nog niet helemaal uit.
Is er een specifiek project waardoor je het idee kreeg dat dit meer zou kunnen zijn dan een hobby?
NT: Na de renovatie van mijn wasruimte nam Apartment Therapy contact met me op. Toen dacht ik: oh, dit is iets wat ik kan doen! Veel mensen begonnen contact met me op te nemen en vroegen: ‘Hé, kun je ons helpen dit te renoveren?’ Of ‘Hé, kun je ons alsjeblieft wat ontwerptekeningen geven?’ Elke dag krijg ik verzoeken en soms moet ik helaas nee zeggen. Ik ben alleenstaand en moeder van twee kinderen, dus ik ben daar nog steeds mee bezig.
Dus, je bent van interieurontwerp je beroep gaan maken, nadat je ouders nee zeiden!
NT: Ik weet het, mijn ouders zeggen nog steeds: ‘Echt? Dat is wat je wilt doen?’ Uiteindelijk is het mijn beslissing. Ik heb voor verpleging gekozen nadat ik een miljoen keer met mijn vader in ziekenhuizen moest vertalen. Ik dacht: ik word gewoon een verpleegster die Arabisch en Engels spreekt, want ik ga veel Arabisch sprekende patiënten zien.
Wat zijn enkele van uw meest recente projecten?
NT: Mijn meest recente bouwwerk was dit bureau. Ik had geen plannen. Het was zoiets van, oké, ik heb deze visie in mijn hoofd. Ik pakte mijn notitieblok en ik tekende het gewoon, stap voor stap, en uiteindelijk kwam het samen. Uiteindelijk wil ik werken aan het maken van plannen en stapsgewijze instructies die mensen kunnen volgen.
NT: Het is een renovatieproject, maar ik ben het meest trots op mijn wasruimte omdat die helemaal niet af was. Er zaten alleen maar balken aan de muur. Ik heb het gepleisterd, afgeplakt en een sjabloon voor de vloer bedacht omdat ik het budgetvriendelijk wilde houden. Het hele project heeft me, denk ik, ongeveer 540 dollar (Canadees) gekost.
Ik denk dat het houtbewerkingsproject waar ik het meest trots op ben waarschijnlijk mijn eerste project is, mijn halbank. Het was zo uitdagend en ik daagde mezelf uit om lades te maken. Dat is een supermoeilijk project om mee te beginnen! Maar ik wist dat ik met iets moeilijks moest beginnen, want als ik het eenmaal onder de knie heb, weet ik dat ik andere dingen kan doen.
Wat was de grootste mislukking tijdens een project die een waardevolle les bleek te zijn?
NT: Nogmaals, mijn lades in de hal! Die waren eerst een mislukking, dus ik moest ze opnieuw doen. Ik moest het frame er weer uithalen. Eigenlijk was de les daar: meet twee keer, zaag één keer. Dat is echt waar.
Ik weet nog dat ik op de vloer van de garage zat en naar deze rotzooi keek. En ik dacht: ‘Oké, ik ben klaar. Ik kan dit niet.’ Het duurde ongeveer twee maanden voordat ik dat project onder de knie had.
En dat bankje in de hal was het allereerste dat je ooit bouwde?
NT: Gewoon om mijn gereedschap te leren kennen, zoals het oefenen van sneden, heb ik een bijzettafel gebouwd. Dat was om mijn brad nailer en mijn versteksnedes te oefenen, omdat ik moest oefenen voor de werkbank. Dat was mijn allereerste project.
Als budget en tijd geen beperkingen zouden zijn, wat zou dan uw droomproject zijn om te bouwen?
NT: Een werkplaats! Ik wil dat mijn garage een werkplaats wordt, en ik wil ergens een werkplaats beginnen waar mensen kunnen komen en met mij kunnen leren, of van mij kunnen leren. Ik wil een houtbewerkingswerkplaats beginnen waar ik ruimte heb om te bouwen. Ik heb een tafeltje in mijn garage, maar meestal zit ik op de grond, gehurkt en aan het boren. Ik zou absoluut, absoluut een werkplaats maken.
Wat zou je graag willen dat mensen echt zouden begrijpen over houtbewerking?
NT: Het is te doen. Kijk, het ziet er van buitenaf moeilijk uit. Maar als je een projectplan volgt, is het echt te doen. Je moet alleen de gereedschappen begrijpen, en het kost veel geduld en veel fouten in het begin. Als je je versteksnedes maakt, kun je de andere kant op zagen. Dus het kost veel extra hout om te beginnen. Maar het is te doen!
Wat vond u het meest lonende onderdeel van het leren bouwen?
NT: Andere vrouwen lesgeven. Ik heb vrouwen gehad die Instagram-pagina’s begonnen en projecten probeerden omdat ze mij volgden vanaf hun persoonlijke pagina’s. En ze zeiden dan zoiets als: ‘Hé, hoe bouwen we dit kleine bankje?’ En ik stuurde ze een paar dingen, met de tekst ‘volg dit’ of ‘doe dit’, en dan stuurden ze me hun foto’s terug en ik bewerkte ze. Dan stuurde ik ze terug en zei zoiets als: ‘Hier, dit is iets om echt aan je familie en vrienden te laten zien – deze foto. Het is opgefleurd, het laat echt je werk zien.’
Ik vind het leuk om die vrienden te hebben die Instagram-pagina’s zijn begonnen. En ik vind het leuk om vragen te beantwoorden… omdat mijn vader schilder is, heb ik veel kennis als het gaat om schilderen. Wat voor hout moet ik gebruiken? Wat voor beits moet ik gebruiken?
Snelle vragen:
Favoriete hout? Olijfhout. Ik kijk nu naar een olijfboom. Wat vind je zo mooi aan olijfhout? Omdat het oorspronkelijk uit het Midden-Oosten komt en zo uniek is. Elk stuk is uniek: verschillende nerven, vooral voor snijplanken, planken en accessoires in huis. Olijfhout is absoluut prachtig. Favoriete gereedschap of stuk gereedschap? Mijn verstekzaag, omdat ik daarmee ben begonnen. Daar kun je veel mee doen. Favoriete stuk? Mijn bureau. Grootste doel? Een werkplaats beginnen en andere vrouwen lesgeven. Favoriete accessoire? Waarschijnlijk mijn notitieblok en potlood. Wat is je favoriete stap in het proces? Het bouwproces, alles uitzoeken. Wie is je favoriete assistent? Ik heb mijn kinderen er een paar keer in gehad, ze zijn vier en een half en twee en een half. Ik heb ze meestal alleen als ik niet aan het zagen ben, alleen als ik aan het opruimen ben enzo. Mijn kinderen helpen graag met schoonmaken. Ze stapelen de extra stukken hout op, zoals Jenga-stukken. Muziek aan of uit? Aan! Luister je via een speaker of koptelefoon? Op een speaker. Naar welke muziek luister je? Ik luister naar veel hiphop uit de vroege jaren 90 en begin jaren 2000, en veel Arabisch. Altijd old school. Er staat muziek op en ik luister en zing.
