Winteruien is een algemene term voor uien die winterhard genoeg zijn om de winter te overleven, zelfs in een noordelijk klimaat. De uien worden in de herfst geplant en blijven de hele winter in de grond. Als de temperaturen weer stijgen, beginnen ze weer te groeien totdat ze in het voorjaar of de vroege zomer worden geoogst.
Lees verder en ontdek de voordelen van het telen van winteruien, de verschillende soorten en tips voor het planten en verzorgen.
TommyIX / Getty Images
Inhoudsopgave
Voordelen van het kweken van uien in de winter
Winteruien hebben verschillende voordelen. Ze hebben een lang groeiseizoen , maar in tegenstelling tot uien die in de lente worden geplant, is het voor de tuinier meestal hands-off-tijd . De groei van onkruid neemt af, dus er is weinig tot geen wieden.
In de herfst is de neerslag meestal frequenter en overvloediger, dus hoeft u niet te sproeien. Naarmate de temperaturen dalen, zijn er ook minder plagen die de uien kunnen aanvallen.
In plaats van te wachten tot de grond in het voorjaar bewerkbaar is om uw uien te planten , geven winteruien u een geweldige voorsprong op het groeiseizoen: ze zijn al gevestigd wanneer ze uit hun rustperiode komen.
Hana Richterova / Getty Images
Soorten winteruien
In zaadcatalogi vindt u waarschijnlijk winteruien vermeld als overwinterende uien of uien voor herfst- of najaarsplanten. Net als uien die in de lente worden geplant, is de lengte van de dag een belangrijk criterium bij het selecteren van geschikte uienrassen. Winteruien zijn doorgaans middellange of lange-dag uien.
Populaire winteruien zijn:
Multiplier uien ( Allium cepa var. aggregatum ), ook wel aardappeluien genoemd, groeien in bosjes of clusters in plaats van als individuele uien. De bollen zijn klein tot middelgroot. Multiplier uien worden geoogst als groene uien of bollen. Ze worden geplant uit sets, niet uit zaden, omdat ze zelden bloemstelen produceren.
Egyptische wandeluien ( Allium x proliferum ) zijn ongewone bosuien. In de zomer produceert de plant clusters van bolletjes aan de bovenkant van hoge stengels. De stengels buigen door het gewicht of vallen uiteindelijk op de grond en de kleine bolletjes wortelen op een nieuwe locatie weg van de oorspronkelijke plant, vandaar hun naam “wandelende” uien., vandaar hun naam “wandelende” uien. De jonge scheuten en stengels van Egyptische wandeluien worden geoogst als groene uien en de bolletjes worden gebruikt als pareluien.
‘Bridger’ is een gele ui met grote, halfbolvormige bollen. Dit is een vroegrijpe variëteit die snel na de oogst gegeten moet worden, omdat hij niet goed bewaard kan worden.
‘Desert Sunrise’ is een rode ui met platte ronde bollen van 2 tot 3 inch in diameter. Doorschieten (de voortijdige ontwikkeling van een zaadstengel) is een veelvoorkomend probleem bij overwinterende uien en deze variëteit wordt beschouwd als zeer schietbestendig.
‘Talon’ is een middelgrote tot grote bolvormige kookui. De dikke schil maakt hem geschikt voor langdurige bewaring.
‘Evergreen Hardy White’, een uitzonderlijk winterharde bosui, is een erfgoedsoort die in de late 19e eeuw in Japan ontstond. Het is een van de eerste bosuien die in de lente geoogst kan worden.
Wanneer winteruien planten
De timing hangt af van de plantmethode en uw lokale klimaat. Winteruien kunnen worden geplant uit zaad of uiensets, wat de voorkeursoptie is voor winteruien, omdat ze betrouwbaardere resultaten en hogere kwaliteit opleveren.
Welke methode u ook kiest, plant winteruien vroeg genoeg zodat de jonge planten genoeg tijd hebben om te wortelen en zich te vestigen voordat de grond bevriest. Plant de uien echter niet te vroeg, want dan zijn ze te ver gevorderd en loopt u het risico dat ze doorschieten.
De spar / Jayme Burrows
Voor een algemene richtlijn, als uw gemiddelde wintertemperaturen onder de 20 tot 30° F liggen, begin dan met het zaaien van winteruien in de late zomer, of twee tot drie maanden voor de eerste vorstdatum in uw regio. In een klimaat met mildere winters, zaait u de zaden in de vroege herfst.
Als u plantuien gebruikt, heeft u ongeveer vier weken extra de tijd om deze in de grond te krijgen.
Waar winteruien planten
Het kiezen van een plantlocatie in de volle zon (minimaal zes tot acht uur per dag) is erg belangrijk voor het succesvol kweken van winteruien, omdat zelfs bij temperaturen onder het vriespunt in de winter de zon de grond rond de bollen verwarmt, waardoor ze het koude weer kunnen overleven. In de lente warmt de grond op een locatie met volle zon sneller op en ontdooit sneller, waardoor de uien eerder uit hun rustperiode komen.
Hoe kouder de winter, hoe meer isolatie u nodig hebt voor de winteruien.
Bedek het gebied direct na het planten met ongeveer ½ inch mulch die geschikt is voor moestuintjes . Voeg na het ontkiemen van de uien nog een inch mulch toe, maar zorg ervoor dat u de groene puntjes niet begraaft. Blijf geleidelijk meer mulch toevoegen totdat er een laag van ongeveer 4 inch mulch is die de planten beschermt als de grond bevriest.
In zone 6 en lager vergroot u de overlevingskans van de uien door ze te beschermen met een rijafdekking of polytunnel, of door ze in een koude bak te planten .
Een sneeuwlaag biedt uitstekende isolatie voor de planten. Zorg in sneeuwloze winters voor een voorraad mulch en andere materialen voor een extra laag isolatie.
MihailUlianikov / Getty Images
Wanneer winteruien oogsten
Winteruien beginnen weer te groeien zodra de temperaturen in de lente opwarmen. De oogsttijd hangt af van de variëteit en het klimaat. In april zijn ze meestal zo groot als bosuitjes en in mei zijn er kleine bollen gevormd. In het begin tot midden van de zomer zijn de bollen volgroeid en klaar om te oogsten.
Uien zijn tweejarigen die in hun tweede jaar een bloemstengel (scape) produceren. Zorg ervoor dat u ze oogst voordat dat gebeurt, of zodra u een bloemstengel ziet vormen op de plant. Winteruien zijn gevoelig voor doorschieten, en zelfs als de uien misschien niet de gewenste grootte hebben, oogst ze dan toch, want de bloemstengel heeft invloed op de kwaliteit van de ui.
