U wilt dat het water in uw zwembad of hottub kristalhelder en schoon blijft. En chloor is het essentiële additief dat de meeste zwembad- en tubeigenaren gebruiken om dat zo te houden. Toch kan het lastig zijn om met chloor te werken, dus het is cruciaal om de verschillen tussen vrij chloor en totaal chloor te begrijpen om uw water schoon te houden en u en uw gezin veilig te houden.
Zoutwaterzwembaden beschikken over een zoutwaterchloorgenerator , waardoor het niet nodig is om apart chloor aan het water toe te voegen.
Chloor in zwembad- en spawater lost een heleboel problemen op. Het doodt ziekteverwekkers zoals algen en schimmelsporen, maar ook sommige parasieten en bacteriën. Het kan ook de bijproducten van zwemmers aanpakken, zoals bloed, urine en zweet, en zepen, oliën en deodorants oxideren en neutraliseren. Er zijn drie soorten chloor die het waard zijn om te begrijpen:
Vrij chloor: Effectief maar onstabiel type ontsmettingschloor
Gecombineerd chloor: Minder effectief maar een stabieler type chloor
Totaal chloor: De hoeveelheid vrij en gebonden chloor in het water
Hier vindt u meer informatie over elke categorie chloor.
Wat is vrij chloor?
Vrij chloor is de hoeveelheid nuttig chloor aanwezig in gechloreerd water dat beschikbaar is – of vrij, dat wil zeggen – om te combineren met dat gechloreerde water. Zodra het vrije chloor combineert, zal het de verontreinigingen in het water doden en neutraliseren. Vrij chloor staat ook bekend als chloorresidu, vrij chloorresidu en residuchloor.
Wat is gebonden chloor?
Gecombineerd chloor is de hoeveelheid minder wenselijke maar stabielere soort chloor, ook wel chlooramines genoemd. Dit type chloor kan zich ook binden aan en werken op de verontreinigingen van het water. De aanwezigheid van wat gecombineerd chloor in uw zwembad- of spawater kan een goed teken zijn: het betekent dat verontreinigingen worden afgebroken.
Waarschuwing
Overmatige hoeveelheden gebonden chloor kunnen tegen u werken. Als de hoeveelheid gebonden chloor 0,4 ppm (parts per million) of hoger is, is het niveau te hoog om bacteriën adequaat te elimineren en resulteert dit vaak in die karakteristieke chloorgeur. Als dit gebeurt, moet u het water shocken, een chemisch proces dat de chloorniveaus aanpast om weer te functioneren. Shock verhoogt de vrije chloorniveaus en breekt het ineffectieve gebonden chloor af.
Wat is totaal chloor?
Totaal chloor is de som van de toevoeging van vrij chloor en gecombineerd chloor. Gebruik de formule F + C = T om u te helpen met basisconcepten van vrij chloor versus totaal chloor.
Als u een totale chloorwaarde meet, maar nauwelijks een vrij chloorgehalte, betekent dit dat het gecombineerde chloorgehalte in het water te hoog is en niet goed kan worden ontsmet.
Hoe chloor uw zwembadwater helpt
Als u ooit een donkergroene vijver of meer hebt gezien, hebt u het natuurlijke werk van algen gezien. Talloze miljarden algen, zowel de groene, bruine of rode microalgen als de bloei van blauwgroene algen, cyanobacteriën genaamd, groeien snel, net als de levende organismen die ze zijn.
Chloor is het additief aan water dat algen en andere schadelijke organismen doodt. Gemeentelijk water wordt behandeld met chloor, maar niet op het niveau dat vereist is voor zwembadwater of met dezelfde regelmaat.
Hoe vrij, gecombineerd en totaal chloor werken
Wanneer u uw zwembad- of spawater test, is het belangrijker dat het vrije chloorgehalte hoger is dan het gecombineerde chloorgehalte om het water te ontsmetten. Beschouw vrij chloor als het arsenaal dat u nodig hebt om de verontreinigingen op afstand te houden. Dit arsenaal moet altijd goed gevuld zijn en moet de kracht van de verontreinigingen die het bestrijdt, overtreffen.
U kunt op verschillende manieren naar de wisselwerking van vrij, gecombineerd en totaal chloor kijken. Ten eerste, als het totale chloorniveau en het vrije chloorniveau gelijk zijn (T – F = 0), is er geen gecombineerd chloor aanwezig in het water. Dit betekent dat er geen gecombineerd chloor is gebruikt, wat betekent dat het water schoon zou moeten zijn.
Een andere manier om het gecombineerde chloorgehalte te bepalen is om het totale chloorgehalte af te trekken van het vrije chloorgehalte, mits het totale chloorgehalte hoger is dan het vrije chloorgehalte. Pas de formule F – T = C toe.
Testkits testen meestal meerdere factoren binnen dezelfde kit: pH, chloor, zuurbehoefte en totale alkaliteit . Meer inclusieve zes-in-één kits testen chloor, broom, pH, totale alkaliteit, totale hardheid en cyanuurzuur.
Test ten minste twee tot drie keer per week op chloorniveaus (en ook op pH-niveaus). Nadat u de gecombineerde flesjes ten minste 18 inch onder het oppervlak hebt gedompeld, laat u de indicatoroplossing (of tabletten) in het chloorniveaugedeelte van de flesjes vallen.
De meeste testkits kleuren de resultaten en tonen de meting. Voor de meeste zwembaden moet het vrije chloorgehalte tussen 1 en 3 ppm blijven. Vrije chloorgehaltes lager dan 1 ppm brengen zwemmers een hoog risico op besmetting; laat het vrije chloor nooit onder dit niveau zakken. Hoge vrije chloorgehaltes van 3 tot 9 ppm kunnen nog steeds veilig zijn om in te zwemmen en blijven verontreinigingen doden, maar het chloor zal een oog- en huidirritatie veroorzaken.
