De calico-aster is een veelvoorkomend tafereel in de nazomer, wanneer de kleine witte bloemen verschijnen als duizenden kleine sterretjes (waar asters naar vernoemd zijn) langs wegen, aan bosranden en in weilanden.
Ook bekend als de uitgehongerde aster, heeft deze kruidachtige vaste plant kleine, puntige, donkergroene glanzende bladeren en compacte bleke bloemen met felroze centra, wat het een zeer kenmerkende wilde aster maakt. Hij bloeit van de late zomer tot in de herfst. In de herfst worden de bladeren soms donkerpaars, wat hem de bijnaam “Lady in Black” oplevert.
In Europa is de calico-aster een vaste plant voor in de cottage-tuin , maar in Noord-Amerika is de plant niet echt geschikt om te kweken. Meestal zaait de plant zich opnieuw uit vanuit wilde locaties.
Het is heel makkelijk om een calico aster te verzorgen in wilde, bos- of weidegebieden. Het heeft de neiging zichzelf opnieuw te zaaien als je ze op specifieke plekken wilt laten groeien, dan kunnen ze worden getransplanteerd.
Plant calico aster op een halfschaduwrijke plek met goed drainerende grond. Planten op een zonnige plek kan ervoor zorgen dat het te invasief verspreidt .
Geef de calico aster regelmatig water na het planten totdat deze is gevestigd, maar daarna zou normale regenval en/of regelmatig tuinwater geven voldoende moeten zijn. In periodes van droogte kan het wat extra water nodig hebben.
Calico-aster heeft geen aanvullende bemesting nodig.
Verdeel of graaf het op om te voorkomen dat het zich verspreidt en op plekken terechtkomt waar u het niet wilt hebben.
Waarschuwing
De calico aster zaait zich gemakkelijk opnieuw uit en verspreidt zich. Op een zonnige plek kan het zich vrij agressief verspreiden door opnieuw te zaaien. Het zal zich ook vestigen tussen schaduwrijke bodembedekkers en moet worden verwijderd voordat het zich verspreidt, omdat de stevige wortels moeilijk uit gebieden met dikke bodembedekkerswortels te trekken zijn.
Cathie Bird / Wikimedia Commons / CC BY-SA 2.0
Tom Potterfield / flickr / CC BY-NC-SA 2.0
Wirestock / Getty Images
Bodem
De calico aster is redelijk tolerant voor verschillende grondsoorten en groeit in kleigrond of dunne grond, maar geeft de voorkeur aan een goed gedraineerde, matig vruchtbare grond. Zijn vermogen om te overleven in harde of droge grond in schaduwrijke omstandigheden maakt hem vrij taai met een neiging tot invasief zijn.
Licht
Calico aster groeit in de meeste lichtomstandigheden, maar geeft de voorkeur aan halfschaduw. Het groeit in schaduwrijke gebieden en doet het erg goed in halfschaduwomstandigheden. Soms, als het in de volle zon wordt gekweekt, zal de calico aster agressiever opnieuw zaaien dan op schaduwrijke plekken.
Water
De calico aster is redelijk droogtetolerant, maar in langdurige periodes van droog of warm weer kan het wat extra water nodig hebben. Geef regelmatig water in de lente wanneer er nieuwe jonge planten verschijnen.
Temperatuur en vochtigheid
Net als andere inheemse asters is de calico-aster zeer winterhard. In gebieden met hete zomers doet hij het het beste op schaduwrijke of halfschaduwrijke locaties.
Er is een goede luchtcirculatie nodig om te voorkomen dat er bij vochtige omstandigheden echte meeldauw op de bladeren ontstaat. Als de planten te dicht op elkaar groeien, dun ze dan uit.
Vermijd het kweken in natte of moerassige gebieden.
Kunstmest
De calico-aster heeft geen extra meststof nodig.
Snoeien
De calico-aster hoeft niet gesnoeid te worden, hoewel sommige tuinders hem in de herfst terugsnoeien tot aan de grond.
Het is geen slecht idee om de uitgebloeide bloemen te verwijderen of af te knippen voordat ze zaad gaan vormen. Zo voorkomt u dat de plant zich te snel in uw tuin verspreidt.
Calico Aster vermeerderen
Deze inheemse aster heeft de neiging zichzelf te vermeerderen, wat betekent dat hij zichzelf zaait. De kleine zaadjes worden verspreid door de wind, voetverkeer en wilde dieren, zoals vogels en knaagdieren.
Zoals veel inheemse planten is deze plant resistent tegen teelt, maar deze kan gemakkelijk uit de wilde natuur worden opgegraven en verplant.
Calico aster is een extreem winterharde plant. Het wordt over het algemeen niet lastiggevallen door ongedierte en wordt bezocht door veel verschillende insectenbestuivers .
De plant is enigszins gevoelig voor een aantal ziektes: verwelkingsziekte en echte meeldauw.
Verticillium verwelkingsziekte wordt veroorzaakt door zes verschillende soorten schimmels die in de grond voorkomen. Planten die door deze ziekte zijn aangetast, krijgen vaak gele bladeren, die vervolgens bruin worden voordat de plant sterft. Er is geen bekende behandeling voor, maar aangetaste planten moeten uit uw tuin worden verwijderd en weggegooid (gooi ze niet in uw tuincompost).
Echte meeldauw komt veel voor bij calico-asters en ontstaat wanneer de planten niet voldoende luchtcirculatie hebben. Dit kan zijn omdat ze te groot zijn geworden, te dicht op elkaar staan met andere planten of te dicht bij een muur, hek of andere constructie groeien.
Knip alle aangetaste bladeren weg. Als de echte meeldauw de hele plant aantast, graaf het dan uit en gooi het apart van uw tuincompost weg.
FAQ
Is calico-aster eetbaar?
Hoewel de meeste asters eetbaar en niet giftig zijn, wordt het afgeraden om calico-asters te eten.
Is calico-aster een vaste plant of een eenjarige?
Calico-aster is een pollenvormende vaste plant die zichzelf opnieuw uitzaait.
Is Calico-aster hetzelfde als witte bosaster?
Calico aster en white woodland aster lijken op elkaar, maar zijn twee verschillende planten. White woodland aster ( Eurybia divariticus ) en calico aster hebben beide vergelijkbare witte bloemen, maar white woodland aster heeft een donkerder rood hart en grote, hangende bladeren.
