Deze vakantietraditie heeft mij van mijn kindertijd tot in mijn eigen huis gevolgd

Ik dacht dat ik immuun was voor nostalgie en sentimentaliteit, totdat ik wintervakanties ging vieren, weg van mijn familie. Ik begon de speciale accenten te missen die mijn moeder in ons leven bracht, dus ik nam een ​​feestdagtraditie die zij had bedacht en heb geprobeerd die zelf elk jaar voort te zetten.

We begonnen met een avontuur buiten het huis. Als kinderen gingen we naar de Kerstman in een lokaal winkelcentrum, zaten op zijn schoot en ratelden onze verlanglijstjes af. Of we gingen naar een lokale boomkwekerij om een ​​dikke, groenblijvende boom om te hakken.

Vaak was hij te groot voor de auto, dus hielden mijn zus en ik de kofferbak vast en giechelden in onszelf terwijl we langzaam terug de heuvel op reden naar ons huis. We roken de geur van dennennaalden en boomhars.

Naarmate we ouder werden, gingen we ons warm aankleden en naar kerstmarkten en -markten, altijd met warme chocolademelk in de hand, terwijl we nieuwe decoraties, ornamenten en snuisterijen kochten die onze aandacht trokken. En dat doe ik nog steeds elk jaar, tot op de dag van vandaag.

Nadat ze het seizoen officieel had gemarkeerd , transformeerde mijn moeder onze dagelijkse woonruimte in een winterwonderland. Ze doet dit niet alleen rond de wintervakanties, maar ook in de herfst en Halloween.

Zodra je haar huis binnenstapt, krijg je een warm gevoel. Je wordt omarmd door de zachte gloed van kerstverlichting, gloeiende pompoenen, schitterende ornamenten en oranje herfstbladeren, waar je ook kijkt.

Hoewel mijn moeder het zich toen misschien niet realiseerde, vond ik als kind (en zelfs nu als volwassene) niets magischer. Als ik terugkijk, ben ik er versteld van dat zij als alleenstaande, werkende ouder elk jaar de tijd vond om het te laten gebeuren.

Toen de winter aanbrak, kon je een Jingle Bell Rock Santa Claus vinden die danste op de tafel in de hal. Het huis rook naar suikerkoekjes en er stond altijd een glinsterende boom in de hoek. De schouw had een immergroene guirlande die omhoog was gewaaid en kruissteekkousen hingen aan gouden houders.

Onze vondsten uit de kerstwinkels en op de bazaars kregen meteen een nieuwe rol in het huis, en de stem van Nat King Cole of Bing Crosby vulde de lege hoeken.

We hielpen als kinderen met het versieren van de boom, maar alles leek op magische wijze te verschijnen op een dag na Thanksgiving. De inspanning van mijn moeder betekende zoveel voor mij, en het is iets dat ik elk jaar opnieuw wil creëren.

Deze traditie creëren als volwassene

Het is heel makkelijk dat de feestdagen hun magie verliezen als je verhuist. Het is niet alleen duur, maar de tijd die het kost om een ​​glinsterende kerstesthetiek te creëren en te onderhouden is soms te veel voor mij om te verwerken. Zoveel “volwassen” dingen komen eerst en decoreren zakt weg op de prioriteitenlijst.

Toen ik voor het eerst naar de andere kant van het land verhuisde, was het makkelijk om de kerstsfeer erin te houden, vooral toen ik in New York City woonde. Toen verliet ik het land helemaal en bracht ik niet elke kerst door bij mijn moeder. Ik realiseerde me dat ik wanhopig behoefte had aan een vleugje warmte van thuis om me knus te voelen.

Gelukkig voor mij ben ik verhuisd naar een plek in het Verenigd Koninkrijk waar kerstmarkten iconisch zijn. Ik schep de kerstsfeer van mijn moeder en reserveer nu één dag om naar de drukke markt te gaan, een warme chocolademelk te halen en te beginnen met winkelen voor nieuwe kerstdecoratie.

Elk jaar is een beetje anders. Hoewel ik niet de meest creatieve persoon ben, volg ik in december soms een cursus kransen maken voor wat hands-on vrolijkheid. Andere jaren bezoek ik een lokale boerderij of vind ik een wandelpad voor een kerstachtige wandeling (zoals mijn lieve Britse vrienden het noemen).

Het voelt extra belangrijk om het begin van de feestdagen te markeren, vooral omdat Thanksgiving hier niet bestaat, en om een ​​symbolische afsluiting te brengen van een nieuw jaar. Het is een moment om te genieten van het heden, mijn appartement als een thuis te laten voelen en te erkennen wat er de afgelopen 300+ dagen is gebeurd.

De rest van de avond breng ik door met het decoreren van mijn woonkamer, noem het de grote transformatie als je wilt. De schouw krijgt een laagje nepsneeuw , er verschijnt een boom in de hoek en al mijn nieuwe ornamenten voegen een laagje sprankeling toe aan de hele kamer.

Daarna laat ik me onderdompelen in de magie van de feestdagen door mijn kamer te vullen met kerstverlichting en kleine kerstboompjes van penseelflessen, met op de achtergrond natuurlijk Nat King Cole.

Hoewel het nooit helemaal als een nostalgische vroege jaren 2000 Kerstmis zal voelen of dezelfde magie zal hebben als de versie van mijn moeder, helpt het wel. Opgroeien gaat gepaard met veel wake-up calls, en er is niemand meer die je ervan kan overtuigen dat de magie echt is.

Door het voor jezelf levend te houden, heb je iets om je aan vast te houden als de wereld een moeilijke plek lijkt. Het is op zichzelf al een cadeau om elke december naar uit te kijken.