Voor countryzangeres Kelsea Ballerini zal haar thuis altijd Knoxville, Tennessee zijn, ook al heeft ze de helft van haar leven in Nashville gewoond . De twee steden zijn voor altijd met elkaar verbonden, elk goed voor ongeveer 14 jaar van haar reis. Als jong meisje in Knoxville leidde Ballerini de eredienst in de Fountain City United Methodist Church en deed ze mee aan de glee club op school. Nashville’s 16th Avenue, met zijn opnamestudio’s en radiostations, was nog niet in haar vizier.
“Toen ik opgroeide, hield ik van muziek, maar ik dacht niet dat je er zomaar voor kon kiezen om artiest te worden,” legt Ballerini uit. “Dat was voor mij onzin.” Gelukkig is wat voor een kind logisch is, net als de titel van haar nieuwe album, onderhevig aan verandering.
“Ik heb altijd gezegd dat ik een schrijver ben, lang voordat ik iets anders ben,” zegt Ballerini, wiens bundel met originele poëzie, Feel Your Way Through , vorig jaar werd gepubliceerd. “Mijn ouders gingen scheiden toen ik twaalf was, en dat was de katalysator voor mij.”
Wat begon als een uitlaatklep voor adolescente emoties, groeide uit tot een passie. “Ik was er helemaal weg van,” herinnert ze zich.
Ballerini en haar moeder reden in het weekend drie uur naar het westen, naar Nashville, om meer te weten te komen over de countrymuziekindustrie. Op 14-jarige leeftijd, tijdens haar eerste ontmoeting met een potentieel label, werd haar verteld dat haar blonde haar, originele nummers en countrypopgeluid te veel leken op tienersensatie Taylor Swift. De feedback dwong Ballerini om zich te richten op wat voor soort artiest ze wilde zijn.
Nu, comfortabel genesteld in haar thuiskantoor, blikt het nieuwste gezicht van COVERGIRL terug op het pad dat ze aflegde van haar kinderboerderij in East Tennessee naar het huis met vijf slaapkamers in Nashville waar ze nu woont. Met elke stap in haar carrière kwam er weer een adreswijziging.
Op haar 15e verlieten zij en haar moeder Knoxville en verhuisden naar een huis in Franklin, net buiten de hoofdstad van de staat. “Achteraf gezien had mijn leven zoveel verschillende kanten op kunnen gaan”, zegt Ballerini. “Het idee om muziek te maken voor de kost, heeft veel van mijn tienerjaren gered”, zegt ze.
Na haar middelbareschooldiploma schreef Ballerini zich in bij Lipscomb University, waar ze communicatie studeerde. “Mijn moeder en ik spraken af dat ik naar de universiteit zou gaan totdat ik een soort van inkomen uit muziek kon halen,” legt ze uit. “Ik ging maandag, woensdag en vrijdag naar school,” herinnert ze zich. “Dinsdag en donderdag waren mijn muziekdagen, dus ik schreef mee of speelde op elke locatie die me liet spelen.”
Net als AnnieLee Keyes, de hoofdpersoon die ze insprak in de Audible-opname van Dolly Parton en James Patterson’s thriller Run, Rose, Run , moest Ballerini creatief zijn om op te vallen.
“Ik kon vroeger niet eens The Bluebird [Café] binnenkomen om te spelen, dus ik ging op de balustrade zitten en speelde voor de rij mensen die binnenkwamen,” vertelt ze. “Ik was en ben echt vastberaden. Ik denk dat als er geen ruimte is die voor je klaar is, je gewoon je eigen ruimte creëert.”
Als tweedejaarsstudent claimde Ballerini haar plek door een uitgeversdeal te sluiten met Black River Entertainment, hetzelfde onafhankelijke label dat haar vandaag de dag vertegenwoordigt. Nadat ze haar deel van de deal met haar moeder had nageleefd, verliet Ballerini de school en ruilde ze haar slaapzaal in voor een studio-appartement.
Haar debuutalbum, The First Time , kwam uit in 2015 en bevatte drie singles die achtereenvolgens nummer één in de hitlijsten bereikten. Ballerini zegt dat haar derde nummer, het dubbel-platina “Peter Pan,” “het nummer is dat mijn leven echt heeft veranderd.”
Kort daarna verhuisde Ballerini naar een appartement met één slaapkamer, daarna naar een rijtjeshuis en later naar een condominium in The Gulch. Elke verhuizing ging gepaard met carrièrebepalende primeurs: eerste nummer één-hit, eerste uitnodiging om op te treden in de Grand Ole Opry, eerste tournee, en talloze onderscheidingen, waaronder Grammy Award-nominaties, Academy of Country Music-awards, Country Music Association-awards en de iHeartRadio Music Award voor “Best New Artist”.
Er volgden nog meer albums – Unapologetically in 2017 en Kelsea in 2020 – met de ene hit na de andere, waaronder “Hole in the Bottle”, “Miss Me More”, “I Quit Drinking” en natuurlijk “Half of My Hometown”, met mede-Knoxvillian Kenny Chesney.
Toen alles in maart 2020 dichtging, deed Ballerini wat miljoenen mensen deden: ze bleef thuis. Tot die tijd had het leven in een appartement haar aangesproken.
“Ik kon gewoon de deur dichtdoen en me er geen zorgen over maken”, zegt ze. Maar tijdens de pandemie ontdekte Ballerini dat ze meer ruimte wilde. “Ik heb een hond en ik ben opgegroeid op een groot stuk land”, zegt ze. “Ik realiseerde me dat ik weer contact moest maken met dat deel van mezelf. Het is een klein stuk land; het is een halve hectare, maar het is net genoeg voor dit hoofdstuk in mijn leven.”
In november 2020 kocht Ballerini een moderne boerderij met een tuin die groot genoeg was voor haar labradoodle, Dibs, om rond te rennen. Ze verkocht haar appartement en alles erin, tot aan het zilverwerk. De enige dingen die ze meenam waren drie schilderijen van haar grootvader van vaderskant en een quilt van haar grootmoeder van moederskant.
Met niets beginnen was “angstaanjagend”, zegt Ballerini, die het huis in fases aanpakte. Ze huurde interieurontwerper Lindsay Rhodes in, wiens werk ze bewonderde in de huizen van vrienden.
“Ik had het gevoel dat mijn stijl een beetje veranderde”, legt Ballerini uit, die de inrichting van haar appartement omschreef als grillig en over-the-top. “Ik hou nog steeds van een element van patronen, kleur en textuur, maar ik wilde dat dit huis een beetje volwassener zou aanvoelen”, legt ze uit, eraan toevoegend dat de witte muren overal haar angstig maakten.
“Ik ben een maximalist en ik hou van behang”, zegt Ballerini.
Een romantisch rozenpatroon van House of Hackney siert de muren van haar kantoor; de muren van de tearoom (en het plafond!) zijn gedrapeerd met een Gucci-bloemenprint; en in de eetkamer is niet alleen de muur bedekt met een grafisch houten behang van Philip Jeffries, maar ook de ingebouwde zitplaatsen en de voet van de op maat gemaakte tafel.
Voor Ballerini was de uitdaging bij dit huis om elke grote, witte kamer om te toveren tot een ruimte ‘waar je lekker in een hoekje kunt kruipen met een boek’, zegt ze.
De oplossing was om donkere kleuren, verschillende texturen en overvolle meubels te gebruiken. Haar kantoor is daar een goed voorbeeld van, met de donkerblauwe kasten die ze zelf heeft geverfd, het sfeervolle rozenbehang en het schapenvachtkleed.
“Als ik op welke manier dan ook thuis werk, of het nu via Zoom is, schrijven of wat dan ook, dan ben ik hier”, zegt ze terwijl ze aan haar bureau op kantoor zit.
“Het is zo’n veilige, creatieve plek voor mij geworden. Ik kom hier ‘s ochtends met een kop koffie en ga gewoon met mijn gitaar zitten en speel een beetje. Of ik open een leeg Word-document en kijk of ik iets heb dat inspirerend voelt.”
Ballerini heeft een hechte groep vriendinnen die ze haar “ride-or-dies” noemt.
Als ze ze een nieuw nummer wil laten horen – bijvoorbeeld een nummer van haar nieuwste album, SUBJECT TO CHANGE , dat op 23 september uitkomt – nodigt ze ze uit op haar kantoor om het te horen.
Als ze zich moet klaarmaken voor een formeel evenement, gaat ze voor de spiegel aan haar bureau zitten en gaat haar haar- en make-upteam aan de slag.
Aan de muur hangen acht ingelijste foto’s ter nagedachtenis aan iconische momenten uit haar carrière.
“Voor mij is het supercool om een award of een trofee te krijgen, en ik ben er zo dankbaar voor, maar dat zijn niet de momenten die ik me ga herinneren,” legt ze uit. “De momenten die ik me ga herinneren zijn de momenten die ik hier heb.”
Terwijl ze naar de muur loopt, wijst ze naar elk exemplaar, als een museumrondleider.
“Dit is toen Little Big Town me uitnodigde om lid te worden van de Opry. Dit is toen Taylor [Swift] me uitnodigde om met haar te zingen in Nashville tijdens haar tournee in 1989. Dit is toen ik mijn nummer mocht zingen op de CMA’s en Reba [McEntire] zong mijn nummer met mij,” zegt ze, duidelijk getroost door de herinnering.
“Dit waren allebei shows in mijn geboorteplaats, toen ik in Knoxville speelde”, zegt ze terwijl ze naar nog twee foto’s wijst.
Dan wijst ze naar een foto die is genomen tijdens de CMA Awards van 2019. “Dit is Garth Brooks die me backstage een knuffel geeft, nadat hij de Entertainer of the Year-prijs had gewonnen.”
De laatste, zegt ze, “is backstage in mijn kleedkamer, want alle goede dingen gebeuren backstage. Dit zijn mijn vriendin Halsey en Reese Witherspoon. We hadden net een shot tequila genomen,” zegt ze lachend.
De kans om met countrylegendes als Shania Twain, Kenny Chesney en zelfs Dolly Parton te werken, zorgde er alleen maar voor dat Ballerini nog meer bewondering voor hen kreeg.
“Als je met Shania, Kenny en Dolly werkt, besef je dat ze er zijn omdat ze verschijnen, en dat bedoel ik in elke betekenis van het woord,” legt Ballerini uit. “Ze verschijnen vroeg. Ze verschijnen voorbereid. Ze verschijnen met kennis van wie ze spreken en zijn gewoon aanwezig. Met alle drie en de manieren waarop ik met ze mocht werken, was het gewoon heel goed om te zien dat goede mensen winnen, en groot winnen.”
Boven de nis aan de andere kant van de kamer hangen twee zwevende planken met een zorgvuldig samengestelde verzameling schatten die laten zien wie Ballerini is en hoe ver ze is gekomen.
“Ik heb niet veel prijzen, dus ik zeg dit met nederigheid,” begint ze, “maar ik vind het raar om lofbetuigingen in huis te hebben. Ik wil geen altaar van mezelf, dus ik heb degene uitgekozen die echt iets voor me betekenden en heb ze hier opgehangen.”
Helemaal rechts ziet u de CMT Kunstenaar van het Jaar-trofee.
“Dit was het jaar dat ik werd geëerd als Breakout Artist en Shania werd geëerd als Lifetime Artist,” legt ze uit. “Ik mocht voor haar zingen en het was het begin van deze geweldige vriendschap/mentorschap die we nu hebben, dus dit zegt Shania tegen mij.”
In 2020 bracht Ballerini een remix uit van “Hole in the Bottle”, waarbij Twain zowel haar krachtige stem als haar kenmerkende pit toevoegde.
Op de planken staan ook een foto van haar bij de Grammy Awards met haar moeder, die ze had beloofd mee te nemen als date als ze ooit genomineerd zou worden; drie dichtbundels die haar inspireerden om haar eigen dichtbundel te schrijven; een miniatuurreplica van de smaragdgroene jurk die Dolce & Gabbana voor haar maakten voor de ACM Awards; en een foto met haar vader nadat ze van het podium kwam in haar geboortestadsarena in Knoxville.
“Het spelen van die show en het feit dat mijn vader erbij was, was een heel bijzonder moment”, zegt ze.
Als Ballerini niet hard aan het werk is op kantoor, is ze vaak in haar prachtige keuken aan het koken of aan het entertainen met vrienden. “Ik heb geleerd dat ik van koken houd tijdens de pandemie”, legt ze uit. “Nu ik wat meer thuis ben en wat meer balans in mijn leven heb, vind ik het echt leuk om voor mensen te koken. Ik denk dat het de Italiaan in mij is die zegt: ‘Laat me je pasta voeren en hier is wat wijn'”, zegt ze.
Haar eetkamer is ontworpen met entertainment in gedachten, zoals blijkt uit de bankzitplaatsen rond de tafel met kwartsietblad. Van Friendsgiving tot oudejaarsavond is de tafel voor twaalf vaak vol. “Soms doen we het in familiestijl, waarbij iedereen iets meeneemt om te bereiden,” legt ze uit.
Soms nodigt Ballerini vrienden uit voor een avondje Sequence of Yahtzee. Ze laat dan een eettafel op maat maken die in twee helften kan worden gesplitst.
“Je kunt ze uit elkaar halen en verder in de bankjes duwen,” legt ze uit. “Op spelavonden zitten de teams aan hun aparte tafels aan weerszijden van de kamer.”
Ballerini zit ook graag in haar tearoom, waar Dibs zich helemaal thuis voelt op de gebogen, fluwelen bank uit het midden van de vorige eeuw.
Als het mooi weer is, gaat Ballerini naar buiten, naar een van de twee buitenruimtes die ze heeft gecreëerd. Ze hing een tweepersoons schommelstoel op in de gezellige, afgeschermde patio, met een open haard, tv en heel veel dekens en kussens.
Het andere gebied heeft ze zelf uitgebreid en noemt ze Tulum, een knipoog naar haar favoriete plek in Mexico.
“Het voelt echt alsof je op vakantie bent”, legt ze uit, “dus wanneer ik het gevoel wil hebben dat ik een klein tripje naar Mexico maak, maak ik een margarita en ga ik daar zitten.”
Binnenkort stapt Ballerini in haar bus en begint aan een tour langs tien steden. Nadat ze haar scheiding van haar man Morgan Evans heeft aangekondigd, is ze enthousiast om de muziek van haar nieuwe album te delen, dat zich richt op opgroeien en de veranderingen die plaatsvinden in relaties en in jezelf.
“Dit is het eerste album waarop ik me niet druk maakte over het zijn van een rolmodel,” legt Ballerini uit. “In plaats van voor anderen te schrijven, schreef ik voor mezelf. Het veranderde echt de manier waarop ik mezelf zag en mijn kunst en wat ik aan de wereld kon bijdragen. Zo van: ‘Oh, je mag volwassen worden. Je mag zeggen hoe je je voelt. Je mag fouten maken en je mag dat ook toegeven.'”
Haar eigen volwassenwording omvatte het accepteren van wie ze is en wat ze heeft, wat haar inspireerde tot haar laatste nummer, “What I Have.” Haar Jeep, haar hond en “wat ze een droombaan noemen” staan allemaal op de lijst. Maar centraal in het refrein staat het dak boven haar hoofd. We kunnen zien waarom.
