Binnen de mirtefamilie ( Myrtaceae ) van planten, bevatten drie geslachten struik- en boomsoorten die algemeen bekend staan als gombomen: Eucalyptus (de meerderheid van de gomsoorten), Angophora en Corymbia . De laatste werd tot de jaren 1990 tot het geslacht Eucalyptus gerekend , en sommige bronnen identificeren hem mogelijk nog steeds als behorend tot dat geslacht.
In welke groep ze ook vallen, gombomen hebben hun naam gekregen omdat ze zichtbare hoeveelheden dik, gomachtig sap afscheiden als het oppervlak van de stam beschadigd is. Let op: amberbomen ( Liquidambar spp.) zijn geen echte gombomen en ze zijn niet verwant aan de echte zwarte gombomen ( Nyssa sylvatica). Lees verder om meer te weten te komen over gombomen en 12 populaire gomsoorten om te overwegen.
Inhoudsopgave
Toepassingen van gomboom
Bijna alle gombomen zijn inheems in Australië, waar ze het primaire voedsel van koala’s zijn. In de loop der tijd zijn ze gekweekt in andere tropische gebieden over de hele wereld, en sommige gombomen kunnen zelfs op koelere locaties leven, zoals Noorwegen. In sommige regio’s worden gombomen echter beschouwd als een invasieve soort.
Gombomen, die gemakkelijk te herkennen zijn aan hun gladde of vezelige bast en lansvormige bladeren, hebben een verscheidenheid aan toepassingen. Olie uit gomboombladeren wordt gebruikt in veel medicijnen en sommige mensen kauwen zelfs graag op geharde stukken sap. Honing wordt gemaakt door bijen die de bomen bezoeken en veel soorten hebben hout dat bruikbaar is als timmerhout.
In de landschapsarchitectuur worden gombomen doorgaans gebruikt als schaduwbomen of specimenbomen. Vaak vormen sommige soorten een lignotuber, een ondergrondse wortelknol met knoppen die indien nodig nieuwe stamstelen kunnen produceren, om te herstellen van branden. Een boom met deze structuur wordt een mallee genoemd .
Waarschuwing
Ondanks de verleidelijke geur zijn eucalyptusbladeren en -schors giftig voor mensen en huisdieren.
Blauwe gom (Eucalyptus globulus)
metriognome / Getty Images
De blauwe gomboom ( Eucalyptus globulus ), ook bekend als de gewone eucalyptus, is de meest geplante eucalyptusboom ter wereld. De boom met de armoedige bast heeft blauwgroene bladeren en een kenmerkende mentholgeur die veel gomsoorten gemeen hebben. Dit torenhoge exemplaar produceert brandbaar afval op de grond en is daarom een groot gevaar in gebieden die gevoelig zijn voor bosbranden. Op sommige plaatsen (met name Californië) wordt de blauwe gomboom als invasief beschouwd en wordt het planten ervan afgeraden.
Zoals de soortnaam, die “borstelig” betekent, aangeeft, heeft deze boom rode borstelharen op zijn stengels en nieuwe bladeren. De dwergappel ( Angophora hispida ), ook bekend als de struikappel, is een kleiner type gomboom en lijkt enigszins op een jonge appelboom, een gelijkenis die verantwoordelijk is voor de algemene naam. Hij heeft niet de mentholgeur die bij veel gombomen voorkomt. De stam is gedraaid en hij bloeit met trossen witte bloemen in de late herfst en vroege winter. Deze boom kan ook worden aangetroffen als een mallee, die een basisknol vormt waaruit hij opnieuw kan ontkiemen.
Deze boom heeft bladeren met een sterke citroengeur die gebruikt kan worden als insectenwerend middel. De citroengeurende gom ( Corymbia citriodora ) is een hoog exemplaar dat vroeger geclassificeerd werd als een eucalyptussoort, met aromatische bladeren die veel voorkomen in dat geslacht. De bast is wit tot roze-koperkleurig, en valt in dunne vlokken af, en de lansvormige bladeren zijn glanzend groen. De boom heeft een elegante, statige vorm die hem tot een favoriet maakt in openbare tuinen en grote landschappen. Deze soort vormt een lignotuber.
Naam: Citroengeurende gom (Corymbia citriodora)
Oorspronkelijk gebied: Australië, Tasmanië
USDA-teeltzones: 7-10
Hoogte: 40+ voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Manna-kauwgom
Kunstevenement ET / Getty Images
De gladde, poederachtige bast van de manna gum (Eucalyptus viminalis ), ook bekend als witte gum of lint gum, komt in hangende stroken los, waardoor het onmiskenbaar is. De algemene naam is afgeleid van de witte poederachtige substantie die van de nieuwe bladeren van de boom valt, die zoet smaakt en ooit werd gebruikt door inheemse volkeren van Australië. Dit is een van de weinige gomboomsoorten die koelere klimaten kan verdragen.
Naam: Manna gom (Eucalyptus viminalis)
Oorspronkelijk gebied: Zuidoost-Australië
USDA-teeltzones: 8–11
Hoogte: tot 100 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Ga door naar 5 van 12 hieronder
Regenboog Gum
twildlife / Getty Images
De enige eucalyptussoort ten noorden van de evenaar, de regenbooggom (Eucalyptus deglupta ), heeft een spectaculaire bast. De oranje getinte bast pelt af en laat tinten groen, geel en paarsbruin onder het oppervlak zien. Dit type gomboom wordt commercieel gekweekt voor pulpwood, maar wordt ook gebruikt als sierlijke landschapsboom in vorstvrije klimaten.
Hoogte: 100-125 voet (200-250 voet in natuurlijke habitat)
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Rode dop kauwgom
KarenHBlack / Getty Images
De red cap gum (Eucalyptus erythrocorys) is een relatief kleine gom, met een laag, spreidend bladerdak dat doorhangt onder het gewicht van grote, klokvormige vruchten. Een scharlakenrode kap bedekt de gele bloesems voordat ze opengaan, wat de boom zijn algemene naam geeft. Een andere soort die een mallee kan zijn, red cap gum-bomen zijn aantrekkelijk voor vogels, maar de takken zijn gevoelig voor breken.
Naam: Rode dopgom (Eucalyptus erythrocorys)
Oorspronkelijk gebied: West-Australië
USDA-teeltzones: 8–10
Hoogte: 10–30 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Rode bloeiende gom
Danita Delimont / Getty Images
De soortnaam geeft aan dat de bladeren van deze boom lijken op die van ficusbomen. Net als veel andere soorten in de Myrtaceae- familie bevatten de bloemen van de rode bloeiende gom (Corymbia ficifolia) meeldraden zonder bloemblaadjes. Felrode, roze of oranje bloemen verschijnen in de winter en lente, waardoor dit een van de populairste gomsoorten is voor gebruik in het landschap. Het behoort tot een categorie eucalyptus die bekend staat als bloedhout, vernoemd naar de kleur van het sap.
Naam: Rode bloeiende gom (Corymbia ficifolia)
Oorspronkelijk gebied: West-Australië
USDA-teeltzones: 9–11
Hoogte: tot 40 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Zalm Gom
Australische landschappen / Getty Images
Een goede keuze voor regio’s met arme, zoute grond, de zalmgomboom (Eucalyptus salmonophloia) heeft in de zomer een gladde zalmkleurige bast die in de winter grijs wordt. Hoewel het geen veelvoorkomende landschapsboom is, heeft dit gomtype een verscheidenheid aan praktische toepassingen, van brandhout tot het maken van meubels.
Naam: Zalm gom (Eucalyptus salmonophloia)
Oorspronkelijk gebied: West-Australië
USDA-teeltzones: 8–11
Hoogte: tot 100 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Ga verder naar 9 van 12 hieronder
Zilveren Dollar Gom
Etsy
Jonge twijgen van de zilverdollargomboom (Eucalyptus cinerea) worden vaak gebruikt in de bloemsierkunstindustrie, net als de jonge bladeren van een andere soort die bekend staat onder dezelfde algemene naam, E. polyanthemos . De zilverdollargom groeit snel genoeg in één seizoen (6 tot 8 voet) om te werken als een grote eenjarige in koelere gebieden.
Naam: Zilverdollargom (Eucalyptus cinerea)
Oorspronkelijk gebied: Zuidoost-Australië
USDA-teeltzones: 8–11
Hoogte: Tot 10 voet (Tot 60 voet in natuurlijke habitat)
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Krijtende kauwgom
Ken Griffiths / Getty Images
De naam van de scribbly gum tree (Eucalyptus haemastoma) is geïnspireerd door de kronkelige lijnen van tunnels die de larven van de scribbly gum moth achterlaten als ze in de bast graven. Deze plant heeft aantrekkelijke, gedraaide takken die het een uitstekende specimenboom maken. Hij doet het goed in arme, zanderige grond, maar past zich goed aan elke goed gedraineerde grond aan.
Naam: Scribbly gum (Eucalyptus haemastoma)
Oorspronkelijk gebied: Zuidoost-Australië
USDA-teeltzones: 9–11
Hoogte: 30 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Sneeuwgom
Ignacio Palacios / Getty Images
De sneeuwgom (Eucalyptus pauciflora) kan overleven in koude gebieden, zelfs waar sneeuw ligt – vandaar de algemene naam. Deze boom is echter niet trouw aan zijn soortnaam, die zich vertaalt naar “weinig bloemen”. De sneeuwgomboom heeft ruime trossen witte bloemen en gladde witte, grijze of gele bast die in linten afvalt en soms insectenkrabbels heeft. Hij vormt vaak een lignotuber.
Naam: Sneeuwgom (Eucalyptus pauciflora)
Oorspronkelijk gebied: Zuidoost-Australië
USDA-teeltzones: 7–10
Hoogte: 40 voet; afhankelijk van de ondersoort
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Gevlekte gom
liefdesverhaal / Getty Images
De gevlekte gomboom (Corymbia maculata) heeft citroengeurende bladeren en is endemisch in Australië. De gladde, gevlekte bast vormt een opvallend gevlekt patroon. Deze grote boom is een favoriete voedselbron voor regenbooglori’s en doet het goed in parken of als straatboom, maar is te groot om praktisch te zijn voor de meeste huislandschappen.
Naam: Gevlekte gom (Corymbia maculata)
Oorspronkelijk gebied: Zuidoost-Australië
USDA-teeltzones: 9–10
Hoogte: tot 100 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon
FAQ
Worden kauwgombomen gebruikt om kauwgom te maken?
Gombomen worden niet gebruikt om kauwgom te maken. Kauwgom werd vroeger gemaakt van het sap van een sapodillaboom ( Manilkara zapota ) en nu wordt het gemaakt van een combinatie van harsen van bomen zoals sparren, zoetstoffen en andere synthetische vulstoffen.
Zijn er gombomen die in de VS groeien?
Sommige soorten eucalyptusbomen groeien in Hawaï en Californië.
Zijn gombomen hetzelfde als eucalyptusbomen?
Eucalyptusbomen vormen de grootste groep gombomen.
Hoe kun je een gomboom herkennen?
Het meest onderscheidende kenmerk van een gom- of eucalyptusboom is de uitgesproken ruige, vezelige bast. Sommige gombomen hebben echter een extreem gladde bast. Gomboombladeren kunnen ook een kenmerkende mentholgeur hebben als ze worden geplet.
