11 soorten walnotenbomen voor Noord-Amerikaanse landschappen

Andes-walnoot (Juglans neotropica)

De Andes-walnoot is een langzaam groeiende boom. Hij heeft gegroefde, roodbruine bast en een ovaalvormig bladerdak. Hij heeft grote bladeren (meer dan 1 voet lang) die bestaan ​​uit puntige, gekartelde blaadjes die in paren zijn gerangschikt. Deze boom is regionaal ook bekend als de Colombiaanse walnoot, de Ecuadoraanse walnoot, de Peruaanse walnoot. Hij wordt over het algemeen gekweekt voor noten of voor zijn zeer gewaardeerde hout, en is een bedreigde soort in zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied. Hij wordt zelden gekweekt in de VS

• Oorspronkelijk gebied: Colombia, Ecuador en Peru
• USDA-teeltzones: 10 tot 12
• Hoogte: tot 130 voet; vaker 50 tot 65 voet
• Blootstelling aan de zon:  Volle tot gedeeltelijke zon; kan niet in de schaduw groeien

Arizona Zwarte Walnoot (Juglans major)

In vochtige omstandigheden heeft de boom één enkele, stevige stam. In drogere omstandigheden zijn er meestal meerdere slanke stammen. De bladeren zijn 7 tot 14 inch lang en geveerd samengesteld (gegroepeerd in blaadjes rond een centrale stam). Regionaal staat deze boom soms bekend als New Mexico walnut, mountain walnut of river walnut . Deze boom geeft de voorkeur aan vochtige grond en in het droge gebied dat zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied is, zoekt de boom ravijnen en rivierbeddingen op.

• Oorspronkelijk gebied: Mexico en het zuidwesten van de VS ( Arizona, New Mexico, Oklahoma, Texas, Utah)
• USDA-teeltzones: 8 tot 11
• Hoogte: tot 50 voet
• Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw

Zwarte walnoot (Juglans nigra)

De walnoten van deze boom worden gekweekt vanwege hun kenmerkende en gewenste smaak. Deze bomen worden ook gekweekt vanwege hun harde, aantrekkelijke hout. Veel cultivars van deze boom zijn ontwikkeld voor noten of hout van betere kwaliteit. De zwarte walnoot heeft een scherp geribbelde grijszwarte bast die diamantvormen vormt, en de stammen kunnen vrij lang zijn voordat ze de eerste takken bereiken. De boomkronen zijn meestal dicht en rond. De bladeren zijn enorm, tot wel 24 inch lang en bestaan ​​uit 1 tot 23 lancetvormige blaadjes. De herfstkleur is een vrij flauwe gele kleur. Deze boom staat soms bekend als de Amerikaanse walnoot of de oostelijke zwarte walnoot.

• Oorspronkelijk gebied: Oost-VS
• USDA-teeltzones: 4 tot 9
• Hoogte: 50 tot 150 voet
• Volledige blootstelling: volle zon

Butternut (Juglans Cinerea)

De butternut is een  bladverliezende boom  die tot 60 voet hoog wordt. Het is een langzaam groeiende soort die zelden langer dan 75 jaar leeft. Hij lijkt qua uiterlijk op de zwarte walnoot, maar het is een kleinere boom met minder gebarsten bast, minder blaadjes per blad en kleinere noten die meer ovaal dan rond zijn. De butternut was ooit een veelvoorkomend Noord-Amerikaans exemplaar, maar is steeds zeldzamer geworden door een zich verspreidende kankerziekte. In verschillende regio’s kan hij bekend staan ​​als olienoot, witte walnoot of lange walnoot.

• Oorspronkelijk gebied: Oostelijk Noord-Amerika
• USDA-teeltzones: 3 tot 7
• Hoogte: 40 tot 60 voet
• Blootstelling aan de zon: Volle zon

Braziliaanse Walnoot (Juglans Australis)

J. australis  is een spreidende bladverliezende boom, tot 75 voet breed, die eersteklas hout produceert, met zijn stam recht omhoog. De onrijpe en rijpe vruchten van deze boom worden ook gegeten. De Braziliaanse walnoot (ook bekend als de nogal criolla, of tropische walnoot) is een tropische boom die zelden in Noord-Amerika wordt gekweekt, maar soms wordt geplant als een sierlijke schaduwboom in tropische zones.

• Oorspronkelijk gebied: Argentinië en Bolivia
• USDA-teeltzones: 10 tot 11
• Hoogte: tot 75 voet
• Blootstelling aan de zon: Volle zon

Californische zwarte walnoot (Juglans californica)

De Californische zwarte walnoot kan een grote struik zijn met één tot vijf hoofdstammen, of een kleine boom met één stam. De hoofdstam splitst zich vaak dicht bij de grond, waardoor het lijkt alsof twee bomen samen zijn gegroeid. De Californische zwarte walnoot heeft een diep gegroefde dikke bast die groeven maakt naarmate de boom ouder wordt. Hij heeft de bekende walnootbladeren: geveerd samengesteld met 11 tot 19 lancetvormige blaadjes. De noten zijn klein, hard en moeilijk te verwijderen. Deze plant kan ook de zuidelijke Californische zwarte walnoot worden genoemd .

• Oorspronkelijk gebied: Zuid -Californië
• USDA-teeltzones: 7 tot 10
• Hoogte: 50 tot 75 voet
• Blootstelling aan de zon: Volle zon

Engelse walnoot (Juglans regia)

Deze boom is een walnotenboom uit de Oude Wereld die de Engelse walnoot wordt genoemd , maar eigenlijk uit Azië komt. De geschiedenis van deze boom gaat terug tot verhalen over Alexander de Grote toen hij deze boom voor het eerst introduceerde als Perzische van oorsprong. Dit is de walnoot die meer van de eetbare walnoten levert die in winkels worden verkocht. De gladde olijfbruine bast van jonge bomen wordt geleidelijk zilvergrijs en ruw naarmate de boom ouder wordt. De samengestelde bladeren zijn 10 tot 16 inch lang, geclusterd in 5 tot 9 lancetvormige blaadjes. De vruchten vallen in de herfst en de noten hebben een relatief dunne schil met rijkelijk smaakvolle zaden erin. Deze boom staat ook bekend als de gewone walnoot of Perzische walnoot. Er zijn veel benoemde cultivars verkrijgbaar.

• Oorspronkelijk gebied: Europa en Azië
• USDA-teeltzones: 3 tot 7
• Hoogte: 40 tot 60 voet
• Blootstelling aan de zon: Volle zon

Noord-Californische zwarte walnoot (Juglans hindsii)

De Noord-Californische walnoot, ook wel Hind’s zwarte walnoot genoemd, is een hoge en brede boom, die tot wel 60 voet hoog kan worden. De stam van volwassen bomen kan aan de basis 5 tot 6 voet in diameter zijn. De bladeren zijn ongeveer 1 voet lang, met 13 tot 21 blaadjes met getande (grof getande) randen.

Juglans hindsii  heeft een controversiële beschermingsstatus en sommigen beschouwen de plant als bedreigd door hybridisatie met boomgaardbomen, verstedelijking en habitatverlies. Sommige autoriteiten beschouwen deze plant als een variant van de Californische walnoot en geven hem de naam Juglans californica var. hindsii.

• Oorspronkelijk gebied: Californië
• USDA-teeltzones: 8 tot 9
• Hoogte: 30 tot 60 voet
• Blootstelling aan de zon: Volle zon

Japanse Walnoot (Juglans ailantifolia)

Dit is een bladverliezende boom met lichtgrijze bast. De mannelijke bloemen zijn geelgroene katjes die in de lente worden geproduceerd wanneer er nieuw blad verschijnt. De vrouwelijke bloemen hebben aantrekkelijke roze of roodachtige stampers. De grote bladeren (tot 24 inch) zijn geveerd samengesteld, met 11 tot 17 blaadjes die lichter groen van kleur zijn dan de meeste bomen. Andere gangbare namen voor deze boom zijn hartnoot en siebold walnoot.

• Geboortegebied: Japan
• USDA-teeltzones: 4 tot 8
• Hoogte: Meestal 40 tot 65 voet
• Blootstelling aan de zon: Volle zon

Manchurian Walnoot (Juglans mandshurica)

De boom is uitzonderlijk winterhard (tot ten minste -45 graden F.). Hij heeft een relatief korte vegetatieperiode vergeleken met andere walnoten, groeit snel en wordt gekweekt als sierplant in koudere gematigde streken op het hele noordelijk halfrond. De noten zijn eetbaar, maar klein en moeilijk te extraheren. De samengestelde bladeren hebben 7 tot 19 blaadjes. De gebarsten bast is grijsbruin van kleur. De boom groeit vrij snel en bereikt zijn volwassen grootte binnen 20 jaar.

• Oorspronkelijk gebied: China, Noord- en Zuid-Korea, Russische Verre Oosten
• USDA-groeizones : 4 tot 8
• Hoogte: 60 voet omhoog
• Blootstelling aan de zon:  Volle zon

Kleine walnoot (Juglans microcarpa)

De kleine walnoot is een grote struik of kleine boom die wild groeit langs beken en ravijnen. De naam is afgeleid van noten die slechts ongeveer 1 inch breed zijn, maar omdat hij gewoonlijk groeit rond beken en ravijnen in zuidwestelijke regio’s, wordt hij ook wel Texas walnoot, Texas zwarte walnoot of Mexicaanse walnoot genoemd. Deze plant vertakt zich meestal vlak bij de grond en heeft een brede ronde kroon. De bast is grijs tot donkerbruin en ontwikkelt in de loop van de tijd diepe scheuren. De geveerde samengestelde bladeren hebben smalle blaadjes van 1 tot 3 1/2 inch lang, met fijn gekartelde randen.

• Oorspronkelijk gebied: Kansas, New Mexico, Oklahoma, Texas
• USDA-teeltzones: 7 tot 9
• Hoogte: 15 tot 50 voet
• Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw