Beukenbomen zijn bladverliezende planten die inheems zijn in het oosten van de Verenigde Staten en het zuidoosten van Canada. Ze worden geclassificeerd als het geslacht Fagus , in de Fagaceae- plantenfamilie, maar er zijn ongeveer een dozijn verschillende soorten beukenbomen. Met een smalle maar dichte bladerkroon zijn beukenbomen populaire keuzes voor schaduwbomen in woonwijken , en hun hout is uitstekend timmerhout en brandhout.
Beukenbomen zijn langlevende exemplaren waarvan bekend is dat ze 200 tot 300 jaar kunnen gedijen. Ze kunnen groeien in veel verschillende landschapsomstandigheden, zolang ze maar de volle zon hebben en ruimte om zich uit te spreiden, maar ze groeien langzaam en voegen slechts 12 tot 24 inch per jaar toe totdat ze een volwassen hoogte van 30 tot 150 voet bereiken, afhankelijk van de soort. Hun bladeren zijn meestal groen en kunnen getande randen hebben. Sommige cultivars hebben bonte, gele of paarse bladeren, waarvan sommige zelfs als eetbaar worden beschouwd.
Inhoudsopgave
Belangrijkste kenmerken van beukenbomen
Ondanks de vele soorten beukenbomen zijn er een aantal kenmerken die met elkaar overeenkomen.
Schors : Bij jonge beukenbomen is de schors vrij glad, meestal zachtgrijs van kleur met lichtbruine vlekken. Naarmate de bomen ouder worden, ontwikkelt de schors ruwe verticale richels. Ondanks dat het een hardhouten boom is, hebben beukenbomen een relatief zachte schors.
Bladeren : Beukenbladeren evolueren van heldergroen naar donkergroen naar levendige herfsttinten in de herfst. Hun ovale bladeren zijn puntig met een golvende, gekartelde textuur.
Fruit : Beukennoten zijn braamachtige peulen die van beukenbomen vallen. Het zijn noten en eetbaar.
Zaden : De beukennoot zelf is ook de zaaddoos. Deze valt van de boom en onthult twee zaden per stuk.
Hoewel mensen en wilde dieren de noten van beukenbomen kunnen eten, moet u er niet te veel tegelijk eten. In grote hoeveelheden kunnen ze namelijk licht giftig zijn vanwege de tannines in de noten.
Amerikaanse beuk ( Fagus grandifolia ) is de enige beukensoort die oorspronkelijk inheems is in Noord-Amerika. Zoals de Latijnse naam grandiflora aangeeft, heeft de boom elliptische bladeren die groot zijn voor het geslacht, tot wel 5 inch lang. De bast is middelgrijs en het bladerdak vormt een dichte ovale tot ronde kroon. De herfstkleur van het blad is goudbrons. In het wild zuigt het vaak uit om dichte, borstelige struiken te vormen. Deze soort kan problemen hebben met de beukenziektebladluis ( Grylloprociphilus imbricator ) en beukenschorsziekte, maar het is verder een vrij probleemloze boom.
De Amerikaanse beuk is echter niet bijzonder tolerant voor stedelijke omstandigheden. Het is geen geweldige keuze voor binnenstedelijke beplanting, hoewel het prima kan gedijen in voorstedelijke omgevingen.
Naam: Amerikaanse beuk ( Fagus grandifolia )
Oorspronkelijk gebied: Oostelijk Noord-Amerika
USDA-teeltzones: 3 tot 9
Hoogte: 60 tot 80 voet; af en toe tot 120 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
Bodemtype: Goed doorlatende, losse, rijke, zure grond
Europese beuk ( Fagus sylvatica ) is de meest voorkomende beukenboom ter wereld. Hij lijkt qua uiterlijk en groeiwijze op de Amerikaanse beuk, maar heeft kleinere bladeren en een donkergrijze bast. Hij kwam in de 18e eeuw met Europese kolonisten naar Noord-Amerika, is nu wijdverspreid genaturaliseerd en kan in wilde omgevingen worden aangetroffen. De bladeren zijn ovaal en donkergroen van kleur, tot 4 inch lang. Er zijn veel cultivars beschikbaar die veel groeivormen en verschillende bladkleuren bieden, waaronder koper, driekleur, treurbeuk, gouden beuk en dwergbeuk.
Net als de Amerikaanse beuk is de Europese beuk een vrij probleemloos exemplaar dat een uitstekende schaduwboom is. Het kan een betere keuze zijn als u niet de zeer dichte schaduw van de Amerikaanse beuk wilt.
Naam: Europese beuk ( Fagus sylvatica )
Oorspronkelijk gebied: Centraal -Europa
USDA-teeltzones: 4 tot 7
Hoogte: 50 tot 60 voet; af en toe tot 100 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw (volle zon is optimaal)
Bodemtype: Goed doorlatende, losse, leemachtige, licht zure tot neutrale grond
Koperbeuk (Fagus sylvatica ‘Purpurea’ of Fagus sylvatica f. pururea)
Ursula Sander / Getty Images
Koperbeuk ( Fagus sylvatica ‘Purpurea’ of Fagus sylvatica f. pururea ) is een zeer populaire variëteit van de Europese beuk, de koperbeuk, meestal beschreven als Fagus sylvatica ‘Purpurea’, hoewel sommige experts het beschouwen als een natuurlijk voorkomende genetische vorm in plaats van een cultivar. Deze variëteit heeft koperkleurige of paarskleurige bladeren die in de herfst tinten rood en koperkleurig kleuren. Een verwante cultivar – F. sylvatica f. purpurea ‘Pendula’ – is een treurvariëteit. Er zijn ook cultivars met bladeren die meer paars zijn, waaronder ‘Reversii’ en ‘Spaethiana’.
Het zijn langzaam groeiende bomen die soms kort gesnoeid worden om als haagplant tegen de wind te dienen. Ze zijn bijzonder windbestendig.
Naam: Koperbeuk ( Fagus sylvatica ‘Purpurea’ of Fagus sylvatica f. pururea )
Oorspronkelijk gebied: Centraal-Europa
USDA-teeltzones: 4 tot 7
Hoogte: 50 tot 60 voet; af en toe tot 100 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
Bodemtype: Goed doorlatende, leemachtige, licht zure grond
Driekleurige beuk ( Fagus sylvatica ‘Purpurea Tricolor’ of F. sylvatica ‘Roseomarginata’) is een andere populaire cultivar van de Europese beuk. Het heeft ongebruikelijke bonte bladeren die roze, wit en groen zijn. Deze beuk wordt minder snel te groot, waardoor het een uitstekende schaduwboom is voor kleinere tuinen . Het blad is paars met roze randen als het in de lente tevoorschijn komt en verandert in donker bronsgroen met lichtroze randen in de zomer, om uiteindelijk in de herfst bronsgoud te worden. De 4-inch lange bladeren hebben opvallende parallelle nerven. Deze boom is een goede keuze voor zure grond, hoewel het bijna elke pH van de grond verdraagt.
Naam: Driekleurige beuk ( Fagus sylvatica ‘Purpurea Tricolor’ of F. sylvatica ‘Roseomarginata’ )
Oorspronkelijk gebied: Centraal-Europa
USDA-teeltzones: 4 tot 7
Hoogte: 25 tot 30 voet
Blootstelling aan de zon: Gedeeltelijke schaduw; te veel zon kan de bonte bladeren verbranden
Bodemtype: Goed doorlatende, vochtige, leemachtige, licht zure grond
Ga door naar 5 van 10 hieronder
Japanse beuk (Fagus crenata)
Toyofumi Mori / Getty Images
Japanse beuk ( Fagus crenata ) is te vinden in de bossen van Japan, waar het soms de overheersende soort is. Het heeft een gladde, zilvergrijze bast en een ronde kroon. De bladeren zijn ovaal en glanzend middelgroen van kleur. Het gebladerte krijgt in de herfst een aantrekkelijke gele tint. Ook bekend als Buna of Siebold’s beuk, deze boom heeft een sterk wisselende groeisnelheid en is bekend om het overschrijden van 200 voet. Het is ook een veelvoorkomend exemplaar in bonsaituinen.
In het landschap werpt deze beuk een zeer dichte schaduw, waardoor het moeilijk kan zijn om andere planten onder zijn bladerdak te laten groeien. Hij geeft de voorkeur aan goed gedraineerde, leemachtige of zandige bodems en past zich goed aan aan kalkbodemomgevingen.
Naam: Japanse beuk ( Fagus crenata )
Geboortegebied: Japan
USDA-teeltzones: 4 tot 8
Hoogte: 70 tot 115 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw; heeft een goede schaduwtolerantie
Bodemtype: Goed doorlatende, leemachtige, krijtachtige, licht zure grond
Oosterse beuk (Fagus orientalis)
ginton/Getty Images
Oosterse beuk ( Fagus orientalis ), afkomstig uit Oost-Europa en West-Azië, kan een volwassen hoogte van maximaal 150 voet bereiken. Hij lijkt qua uiterlijk en groeiwijze op de Europese beuk, maar kan veel groter worden. In Oost-Europa is deze boom gehybridiseerd met Europese beukenbomen in Turkije en de Balkanregio, waardoor hybride bomen ( Fagus × taurica ) zijn ontstaan.
De knoppen zijn lang en slank, en de noten komen in paren binnen cupules die omzoomd zijn met bladachtige aanhangsels. Het sterke, zware hout wordt voor veel industriële doeleinden gebruikt. De lichtgroene bladeren van de oosterse beuk worden in de herfst lichtgeel, wat bijdraagt aan de herfstkleur van uw tuin .
Naam: Oosterse beuk ( Fagus orientalis )
Oorspronkelijk gebied: Oost-Europa en West-Azië
USDA-teeltzones: 4 tot 7
Hoogte: 80 tot 100 voet; af en toe tot 150 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw (volle zon is optimaal)
Bodemtype: Goed doorlatende, leemachtige, licht zure grond; vermijd zoute grond
Japanse Blauwe Beuk (Fagus japonica) is afkomstig uit zijn naamgenoot Japan en kan tot 80 voet hoog worden, hoog de lucht in torenend met zijn meerstammige silhouet. Deze bladverliezende bomen groeien in bossen waar ze het bos vullen met hun torenhoge vormen. Hun levendige groene kleur en klassieke puntige bladeren accentueren de gladde, grijze bast.
Naam: Japanse Blauwe Beuk (Fagus japonica)
Geboortegebied: Japan
USDA-teeltzones: 6 tot 7
Hoogte: tot 80 voet hoog
Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
Chinese beuk (Fagus engleriana) is een type beukenboom dat geconcentreerd is in centraal China. Hun herfstkleuren zijn levendig, waardoor ze opvallen met hun felgele bladeren tegen het landschap. Deze statige bomen kunnen tot wel 70 voet hoog worden als ze volgroeid zijn, en ze hebben bladeren die een blauwgroene kleur hebben met een meer ovale dan puntige vorm. Deze stevige bomen kunnen bestand zijn tegen wind en vorst.
Mexicaanse beuk (Fagus mexicana) is een torenhoge boom die overal in de bergachtige gebieden van Mexico voorkomt en hoog boven de bossen waarin hij leeft groeit. Deze bladverliezende boom kan tot 130 voet hoog worden, met stammen die iets meer dan drie voet in diameter zijn. De afwisselende bladeren zijn eenvoudig en puntig.
Naam: Mexicaanse beuk (Fagus mexicana)
Oorspronkelijk gebied: Noordoost- en centraal Mexico
USDA-teeltzones: 7b-8
Hoogte: tot 130 voet hoog
Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfschaduw
Taiwan beuk (Fagus hayatae) is een middelgrote beuk die voorkomt in de bergkammen van Taiwan. Het wordt beschouwd als een bedreigde soort onder de beuken.
Naam: Taiwanese beuk (Fagus hayatae)
Oorspronkelijk gebied: Bergkammenbossen in Taiwan
USDA-teeltzones: 6
Hoogte: tot 66 voet hoog
Blootstelling aan de zon: Volle zon tot halfzon
Bodemtype: Rijke, vochtige grond
Tips voor het kweken van beukenbomen
Beukenbomen kunnen een weelderig, dicht bladerdak ontwikkelen, dat uw achtertuin beschermt tegen fel zonlicht en voldoende schaduw werpt. Hoewel de beuk langzaam groeit, wegen zijn levensduur en stevigheid op tegen het ongemak van het wachten tot hij bloeit. Hier zijn enkele tips voor het kweken van beukenbomen.
Waar te planten : Een beukenboom heeft veel ruimte nodig om te groeien, aangezien de meeste bomen een hoogte van meer dan 50 voet bereiken en sommige zelfs meer dan 100 voet. Geef hem voldoende ruimte om zijn volwassen formaat te accommoderen, zowel in de breedte als in de hoogte.
Planttijd : Plant jonge beukenbomen vanaf de lente tot het begin van de herfst.
Plantmethode : Plant beuken met blote wortel in vochtige, goed gedraineerde grond.
Lichtvereisten : Plant een jonge beuk op een plek met veel zon, hoewel veel soorten ook een gedeeltelijke hoeveelheid zonlicht aankunnen als ze eenmaal volgroeid zijn.
Waterbehoefte : Zorg ervoor dat er geen plassen water blijven staan, maar zorg wel dat de beuk voldoende water krijgt.
Bodemtype : Beukenbomen houden van een losse, goed drainerende grond die licht zuur is, met veel organisch materiaal. U zult ook het gebied rond de basis van de boom vrij willen houden van dikke gras- of onkruidgroei in de eerste jaren.
Tip
Als u geïnteresseerd bent in beukenachtige bomen, kunt u ook verschillende soorten eikenbomen overwegen, zoals de zomereik of de moseik .
FAQ
Is een beuk een goede tuinboom?
Als u voldoende ruimte hebt, zijn beukenbomen uitstekende bomen in de tuin om schaduw te bieden, maar ook beschutting en voedsel voor wilde dieren. Omdat beukenbomen torenhoge silhouetten hebben, kunnen ze worden gebruikt voor landschapsarchitectuur met bomen en praktisch gezien ook om schaduw en structuur aan een tuin toe te voegen.
Waar kan ik het beste een beuk planten?
De beste plek om een beuk te planten is op een plek met veel zon en voldoende ruimte voor de boom om te groeien.
Hoe lang leeft een beuk?
De levensduur van een beukenboom is 350 jaar of langer. Ze worden als oud beschouwd als ze de 175 jaar gepasseerd zijn.
Wat zijn de nadelen van beukenbomen?
Beukenbomen zijn zachthoutbomen, wat betekent dat ze gemakkelijker beschadigd raken. Ze kunnen ook beschadigd raken of kromtrekken als ze worden blootgesteld aan te veel vocht. Er zijn ook ziektes die ze kunnen treffen.
Hebben beukenbomen agressieve wortels?
Beukenbomen hebben ondiep groeiende wortels die de structuur van een huis, inclusief de fundering en de leidingen, kunnen verstoren.
