Lindens zijn bladverliezende bomen die vallen onder het geslacht Tilia , dat ongeveer 30 soorten omvat die inheems zijn in Noord-Amerika, Europa en Azië. In Europa worden ze meestal linden of limoenen genoemd, terwijl sommige Noord-Amerikaanse soorten vaker bekend staan als linde- of lindebomen . Deze soorten hybridiseren vrij gemakkelijk, dus het is soms moeilijk om een precieze boomsoort in zijn oorspronkelijke habitat te identificeren.
Lindebomen zijn middelgrote tot grote schaduwbomen; ze hebben meestal dikke, pilaarachtige stammen met een donkere bast die glad begint, maar groeven ontwikkelt naarmate de boom ouder wordt. Sterke horizontale takken steken uit de stam, waardoor een dichte piramidale of ronde groeiwijze ontstaat. Ze hebben donkergroene hartvormige bladeren, die lijken op de bladeren van de ratelpopulier, maar veel groter zijn. De meeste lindebomen zijn hertenbestendig, behalve de paar die dat mogelijk niet zijn. De bloemen van de lindeboom, een favoriet van bijen, laten zich zien van mei tot juli. Lindebomen zijn van vitaal belang voor bijen, omdat ze de bomen afstruinen op zoek naar stuifmeel en nectar.
Hier zijn 10 soorten lindebomen die u voor uw tuin kunt overwegen.
Inhoudsopgave
Tip
Bij de meeste geslachten van planten zijn soorten die inheems zijn in een regio het makkelijkst te kweken. Bij lindesoorten kunnen de inheemse soorten echter gevoelig zijn voor stedelijke omstandigheden, met name luchtvervuiling. Noord-Amerikaanse tuinders die op zoek zijn naar een duurzame linde om in de stad te planten, kunnen het beste kiezen voor een van de Europese soorten of hybriden.
Amerikaanse linde
Jeremy Christensen / Getty Images
De meest voorkomende Noord-Amerikaanse linde, de Amerikaanse linde ( Tilia americana ), is een geweldige tuinboom voor mensen die schaduw willen kweken. Deze snelle groeier kan soms wel 24 inch per jaar groeien en heeft veel ruimte nodig om te bloeien. Bekend om zijn zachte, lichtgewicht hout, werd linde vaak gebruikt in houtsnijwerk van indianen. De bast werd ook verzameld en verwerkt tot vezels voor het weven van touwen, manden en andere voorwerpen. Dit is over het algemeen een boom die weinig onderhoud nodig heeft, maar net als andere inheemse soorten linde, is hij niet erg bestand tegen vervuiling en stedelijke omstandigheden.
Naam: Amerikaanse linde ( Tilia americana )
USDA-winterhardheidszones: 2–8
Licht: Vol, gedeeltelijk
Bodem: Zandige leemgrond, leemgrond, fijnere textuur, goed drainerend.
Een andere favoriet van bestuivers, de Carolina lindeboom ( Tilia caroliniana ), ook bekend als de Florida lindeboom, groeit in gematigde klimaten en produceert geurige witte bloemen die in clusters hangen. Een grijsgeschorsde variëteit van deze lindeboom is inheems in Texas en is gekweekt en geoogst voor gebruik in binnenhuis houtwerk. De vrucht wordt gegeten door kleine zoogdieren en, naarmate het hout vergaat, ontstaan er holtes die worden gebruikt door nestelende vogels zoals bos eenden en spechten.
Naam: Carolina linde (Tilia caroliniana)
USDA-winterhardheidszones: 7-9
Licht: Vol, gedeeltelijk
Bodem: Rijk, goed gedraineerd
Volwassen grootte: 40-100 voet of meer
Hertenbestendig: Nee
Europese Linde
tanukiphoto / Getty Images
De Europese linde (Tilia × europaea) , soms ook wel gewone linde of gewone linde genoemd, is een hybride boom die is ontstaan door kruising van de grootbladige linde ( Tilia platyphyllos ) en de kleinbladige linde ( Tilia cordata ). Hij heeft een volle, ronde groeiwijze die minder piramidaal is dan de Amerikaanse linde. Deze soort wordt vaak gebruikt als schaduwboom langs de weg. Als hij echter niet goed wordt gesnoeid , kan hij een te grote massa of kluit van kleine bomen worden, in plaats van een indrukwekkende singleton. De Europese linde is beter bestand tegen stedelijke omstandigheden dan inheemse lindesoorten.
Naam: Europese linde (Tilia × europaea)
USDA-winterhardheidszones: 3–7
Licht: Volledig, Gedeeltelijk
Bodem: Vochtige, vruchtbare, goed gedraineerde leemgrond, maar past zich aan een breed scala aan bodemomstandigheden aan
Volwassen grootte: 50–90 voet
Hertenbestendig: Ja
Tip
Lindebomen zijn slecht in compartimentaliseren, wat betekent dat een boom een muur vormt rond een wond om de rest van de boom te beschermen. Daarom moeten snoeisneden kleiner zijn dan 3 inch in diameter. De kroon van de boom moet worden gesnoeid om blootstelling aan wind te verminderen, aangezien het hout aan de zwakkere kant is.
Krim Linde
Redder / Wikimedia Commons / CC0 1.0
De Krimlinde (Tilia x euchlora) heeft suikerachtige nectar in geelwitte bloemen die populair is bij bijen en vlinders en het blad wordt geel in de herfst. De Krimlinde (of Kaukasische linde) heeft een korte levensduur van ongeveer 20 jaar, maar is minder vatbaar voor problemen veroorzaakt door bladluizen. Vanwege zijn korte levensduur is dit een geweldige lindeboom voor gebruik in plantenbakken of potten , waar hij een indrukwekkende statement maakt. Hij heeft een ronde piramidale vorm, die vaak lichtjes gaat hangen met de leeftijd.
Hoewel botanici niet zeker weten wie de afstammelingen zijn van deze hybride, schrijven de meeste de Krimlinde ( Tilia x euchlora ) toe aan een kruising tussen Tilia cordata en Tilia dasystyla .
Naam: Krimlinde (Tilia x euchlora)
USDA-winterhardheidszones: 3-8
Licht: Volledig, Gedeeltelijk
Bodem: Klei, leem (slib), zand, vochtig, goed gedraineerd
Volwassen grootte: 40–60 voet (veel kleiner dan een containerexemplaar)
Hertenbestendig: Onbekend
Ga door naar 5 van 10 hieronder
De limoen van Henry
Brian Noord / Getty Images
Augustine Henry, een plantenkenner uit Ierland, ontdekte als eerste deze soort lindeboom en is de inspiratie voor de algemene naam. Henry’s linde (Tilia henryana) groeit langzamer dan andere lindebomen en het kan 10 jaar duren voordat hij 10 voet hoog wordt. Deze soort heeft grote, zeegroene bladeren met gekartelde randen en zilverkleurige achterkanten en de geurige bloemen vormen zich in trossen.
Naam: Hendriklinde (Tilia henryana)
USDA-winterhardheidszones: 6-8
Licht: Volledig, Gedeeltelijk
Bodem: vochtig, goed gedraineerd, geeft de voorkeur aan alkalische tot neutrale grond, maar is tolerant voor zuur
Volwassen grootte: 20–30 voet (soms tot 50 voet)
Hertenbestendig: Onbekend
Grootbladige linde
FLPA/Bob Gibbons / Getty Images
De bladeren van de grootbladige linde (Tilia platyphyllos) kunnen tot 1,5 meter lang worden, wat hem zijn toepasselijke naam geeft. De boom zelf heeft de vorm van een koepel, met een matige groeisnelheid. Deze soort kan worden verward met de Europese linde die in parken groeit, maar de Europese soort heeft een hobbelige stam, terwijl de stam van de grootbladige linde glad is.
De algemene naam van de kleine linde (Tilia cordata) is direct gerelateerd aan de grootte van het blad, dat veel kleiner is dan de bladeren van andere lindeboomsoorten. De overvloed aan cultivars omvat ‘Baileyi’, ‘Bicentennial’, ‘Burnt Orange’ en ‘Greenspire’, die allemaal worden gebruikt in achtertuinlandschapsarchitectuur om grote tuinhagen te creëren . De boom is ook een geweldige schaduwboom tot ver in de herfst, omdat hij langer groen blijft dan andere bomen. Deze boom is behoorlijk tolerant voor zware snoei en doet het ook goed in stedelijke omstandigheden.
Zoals de naam al doet vermoeden, lijken de bladeren van de zilverlinde (Tilia tomentosa) te glinsteren door de kleine witte haartjes op hun rug die er zilver uitzien en in de herfst geel worden . Deze soort schittert als een straatboom in de stad en heeft een stevige constitutie die luchtvervuiling aankan. Deze breed zuilvormige boom heeft een ronde kroon, waardoor het een uitstekende schaduwboom is voor stedelijke omgevingen.
Naam: Zilverlinde (Tilia tomentosa)
USDA-winterhardheidszones: 4-7
Licht: Vol, gedeeltelijk
Bodem: vochtig, goed doorlatend, verdraagt alkali
Vroeger werd de witte linde ( Tilia americana var. heterophylla ) gecategoriseerd als een eigen soort, Tilia heterophylla , maar is sindsdien geherclassificeerd als een variant van de Amerikaanse linde: T. americana var. heterophylla . Hij lijkt qua uiterlijk erg op de Amerikaanse linde, behalve de haartjes op de onderkant van de bladeren, die ze een witachtig uiterlijk geven.
Deze lindeboom wordt soms verward met de zilveren lindeboom, maar de kleur van het blad is duidelijk minder zilverachtig en meer wit. In de late lente verschijnen er crèmegele bloemen , hangend in clusters. Hoewel dit een prachtige boom is, net als andere Amerikaanse lindesoorten, kan de witte lindeboom intolerant zijn voor stedelijke omstandigheden. In voorstedelijke of landelijke landschappen kan het echter een uitstekende keuze zijn.
Naam: Witte linde (Tilia americana var. heterophylla)
De takken van deze soort, bekend als de treurlinde (Tilia petiolaris) of de hangende zilverlinde , hangen naar de grond, vandaar de naam. Hij is matig groot voor een linde, met witachtige haren aan de onderkant van de bladeren waardoor de boom er zilverachtig uitziet in de wind. Dit type linde heeft een uitzonderlijk dichte, lage kruin die hem tot een uitstekende schaduwboom in het landschap maakt. Hij is ook vrij taai, met een betere tolerantie voor stedelijke omstandigheden dan de meeste inheemse lindesoorten. Sommige autoriteiten beschouwen deze boom als een cultivar van Tilia tomentosa en geven hem de naam T. tomentosa ‘Petriolaris.’
Naam: Treurlinde (Tilia petiolaris)
USDA-winterhardheidszones: 5-9
Licht: Vol, gedeeltelijk
Bodem: vochtig, goed gedraineerd
Volwassen grootte: 50–70 voet
Hertenbestendig: Onbekend
Kom meer te weten
Lees verder en ontdek welke andere soorten bomen u voor uw tuinontwerp kunt gebruiken.
