Mensen kweken, oogsten en genieten al duizenden jaren van olijven. We waarderen ze niet alleen om hun vruchten, maar ook om de olie die ze produceren. Echter, niet alle olijfbomen dragen vruchten. De zogenaamde “vruchtloze” olijfbomen zijn steriel. Ze bloeien wel en zijn behoorlijk decoratief, maar er worden weinig tot geen levensvatbare vruchten geproduceerd.
Het is gemakkelijk om naar de enorme selectie olijven te kijken die beschikbaar is in uw delicatessenwinkel en u voor te stellen dat u al deze variëteiten kunt kweken. Maar u zult slechts een paar soorten vinden die beschikbaar zijn bij uw plaatselijke tuincentrum of via postorderbedrijven. Als u echter in een droog, warm klimaat woont (over het algemeen zones 8-10) , kunt u met succes verschillende vruchtdragende olijfvariëteiten kweken om te voorzien in de behoeften van de tafel of om de olijven te persen voor olie.
Inhoudsopgave
Het kweken van vruchtdragende olijfbomen
De oorspronkelijke soorten olijfbomen waren afkomstig uit Syrië en Klein-Azië, maar ze worden al duizenden jaren gekweekt en de bekendste variëteiten zijn nu verbonden aan de regio’s waar ze voornamelijk werden ontwikkeld en gekweekt. Deze subtropische regio’s bieden hetzelfde soort klimaat dat de groei van wijndruiven ondersteunt , maar olijven vereisen nog meer zorg en hebben veel meer tijd nodig om te rijpen. Olijven leven echter meestal honderden jaren en produceren vruchten, dus de tijdsinvestering is het waard.
Olijfbomen worden niet uit zaad gekweekt. Ze worden ofwel gestart met wortel- of takstekken of geënt op andere onderstammen of bomen. Olijfbomen zijn over het algemeen zelfbestuivend , maar het planten van twee variëteiten verbetert de bestuiving en productiviteit.
De eetbare olijf “vrucht” is helemaal geen traditionele vrucht, maar een steenvrucht – een vlezige structuur die een enkele steenachtige pit bevat (zoals perziken en kersen). Vergeleken met andere steenvruchten bevatten olijven relatief weinig suiker en veel olie. Alle olijven beginnen groen en rijpen geleidelijk naar een donkerbruine, roodpaarse of zwarte kleur. Hoe rijper de olijf, hoe donkerder de kleur. Rijpheid heeft ook invloed op de smaak en textuur. Groene olijven behouden doorgaans een stevige textuur en een fruitige, nootachtige smaak. Naarmate olijven rijper worden, worden ze zachter en krijgen ze een vlezige textuur en een complexere smaak.
De vruchten rijpen niet allemaal tegelijk, wat het oogsten arbeidsintensief maakt. Olijven worden over het algemeen met de hand geoogst, zodat ze alleen worden geplukt als ze rijp zijn en niet op de grond vallen en gekneusd raken. U kunt ten minste 20 pond (en tot wel 100 pond) olijven verwachten van een volwassen boom, afhankelijk van de grootte en variëteit.
Na de pluk worden olijven voor op tafel over het algemeen tot een jaar in pekel gepekeld, waardoor ze zoeter worden om te eten. Ze kunnen ook droog worden gepekeld in zout, worden gespoeld en worden gepekeld in olijfolie. Er zijn andere methoden om te pekelen, maar die worden normaal gesproken gebruikt in commerciële operaties, niet thuis.
Hieronder staan 10 soorten vruchtdragende olijfbomen die vaak te koop zijn in de Verenigde Staten.
Arbequina (Olea europaea ‘Arbequina’)
robypangy / Getty Images
De populaire Arbequina-olijf uit de regio Catalonië in Spanje wordt vaak aanbevolen voor het kweken in containers , omdat deze klein blijft als deze wordt afgesloten. Het is een van de meest koudetolerante olijfsoorten. De vruchten zijn klein en lichtbruin met een stevige textuur en een milde, fruitige smaak, wat resulteert in een zeer fruitige olie.
Geboortegebied : Spanje
USDA-groeizones : 8-10
Hoogte : 15–30 voet
Blootstelling aan de zon : volledig
Missie (Olea europaea ‘Missie’)
Juanmonino / Getty Images
Missie-olijven zijn beter bestand tegen kou dan de meeste olijfbomen. Ze komen oorspronkelijk uit Spanje, maar worden al sinds de 18e eeuw in Californië gekweekt, waar ze door Franciscaanse missionarissen werden geplant. Wat niet wordt gebruikt om olie te maken, wordt ofwel gepekeld als het groen is, of in olie gedroogd als het zwart is, om een frisse, mild smakende snackolijf te creëren.
Oorspronkelijk gebied: Californië (via Spanje)
USDA-teeltzones: 7–10
Hoogte: 25–30 voet
Blootstelling aan de zon: volledig
Picholine (Olea europaea ‘Picholine’)
Paolo_Toffanin / Getty Images
Een andere goede keuze voor het kweken in containers is de Franse Picholine-olijf, die knapperig is met een pittige, nootachtige smaak. De meest voorkomende olijf in Frankrijk, is geweldig om te snacken, houdt zich goed bij het koken en levert een milde olie op. De olijven worden groen geoogst om te eten, maar mogen zwart worden als ze voor olie worden gebruikt.
Geboortegebied: Frankrijk
USDA-teeltzones: 8–10
Hoogte: 20–30 voet
Blootstelling aan de zon: volledig
Manzanilla (Olea europaea ‘Manzanilla’)
Thanatham Piriyakarnjanakul / Getty-afbeeldingen
Als deze grote groene olijven u bekend voorkomen, is dat niet voor niets: Spaanse Manzanilla’s zijn de populairste olijven die in de VS worden gegeten. Ze worden gepekeld en vaak gevuld met pimientos of gemengd met olijfolie en knoflook. De Manzanilla-olijfboom, een aantrekkelijke landschapsboom met een golvende kroon en een knoestige stam, is uitzonderlijk productief, hoewel hij langzaam groeit. Hij is populair als kleine schaduwboom en vanwege zijn smakelijke olijven. Hij kan echter gevoelig zijn voor schade door koud weer en ziektes, waaronder olijfknoop en verticilliumverwelking.
Geboortegebied: Spanje
USDA-teeltzones: 8–10
Hoogte: 20–30 voet
Blootstelling aan de zon: volledig
Ga door naar 5 van 10 hieronder
Amfissa (Olea europaea ‘Amfissa’)
Aldo Pavan / Getty Images
De olijfbomen van Amfissa komen uit centraal Griekenland en produceren bruinpaarse steenvruchten. De olijven worden meestal gepekeld voor een milde fruitige smaak; soms wordt er een pekel van citroenzuur gebruikt om een scherpe citrussmaak te geven. Deze snelgroeiende bomen hebben een spreidende groeiwijze en produceren in drie tot vier jaar fruit.
Oorspronkelijk gebied: Centraal Griekenland
USDA-teeltzones: 9–11
Hoogte: 20–30 voet
Blootstelling aan de zon: volledig
Nocellara Del Belice (Olea europaea ‘Nocellara Del Belice’)
kleur / Pixabay
De felgroene olijven die op de markt worden gebracht als Castelvetrano olijven, worden gekweekt van de Nocellara del Belice cultivar uit Sicilië. Dankzij hun milde smaak en boterachtige textuur, worden ze beschouwd als een van de beste tafelolijven, populair wereldwijd. De boom is zeer goed bestand tegen plagen en ziekten, en heeft een dichte kroon die het een kleine schaduwboom maakt.
De Spaanse Gordal Sevillano is een stevige, mollige olijf die een snack op zich is. Het vruchtvlees is vrij zacht en ze worden vaak gevuld met pimientos, kaas of fruit. De olijfbomen hebben een aantrekkelijk wilgenachtig uiterlijk dat goed werkt in landschappen. Met de leeftijd wordt de stam sierlijk knoestig.
Geboortegebied: Spanje
USDA-teeltzones: 8–11
Hoogte: 20–30 voet
Blootstelling aan de zon: Volle zon
Kalamata (Olea europea ‘Kalamata’)
etiennevoss / Getty images
Een van de bekendste olijven is de Kalamata. Deze populaire Griekse olijven hebben een amandelvorm en een glanzende donkerpaarse schil. Je vindt ze vaak geconserveerd in olijfolie of soms in rode wijn of rode wijnazijn. De smaak is enigszins rokerig en fruitig, en Kalamata’s werken goed in elk recept dat om een zwarte olijf vraagt. De bomen hebben een typische rechtopgaande, spreidende gewoonte, met bladeren die iets groter zijn dan de meeste olijfboomsoorten. Ze doen het echter niet goed in extreem warme omstandigheden.
Oorspronkelijk gebied: Zuid-Griekenland
USDA-teeltzones: 7–10
Hoogte: 20–25 voet
Blootstelling aan de zon: volledig
Ga verder naar 9 van 10 hieronder
Niçoise (Olea europaea ‘Niçoise’)
Canva / Ontwerper van CC0
Een hoofdbestanddeel in Zuid- Frankrijk , de kleine zwarte Niçoise olijf wordt gebruikt in tapenade en, natuurlijk, Niçoise salade. Ze hebben een sterke, rokerige, kruidige smaak. Hoewel ze worden beschouwd als een inheemse Franse olijf, zijn dit Italiaanse Ligurische olijven die zijn geoogst in hun volwassen donkerbruine staat en gepekeld met diverse kruiden. De bomen, die dol zijn op warme, droge omstandigheden, hebben licht treurende takken en groene bladeren die breder zijn dan de meeste olijfsoorten. Eetbare olijven verschijnen binnen twee jaar.
Geboortegebied: Italië
USDA-teeltzones: 8–11
Hoogte: 25–30 voet
Blootstelling aan de zon: volledig
Frantoio (Olea europaea ‘Frantoio’)
Francesco Vignali / Getty Images
Met wortels in Toscane produceert de Frantoio olijfboom donkere ovale steenvruchten die uitstekend zijn voor het produceren van olie en voor consumptie. Deze snelgroeiende boom heeft aantrekkelijk zilverachtig blad dat visueel interessant is voor elk landschap. Eetbare olijven worden in slechts één tot twee jaar geproduceerd.
Oorspronkelijk gebied: Toscane, Italië
USDA-teeltzones: 8–11
Hoogte: 20–25 voet
Blootstelling aan de zon: volledig
Het kweken van olijven kan een verleidelijk voorstel zijn, maar de grootte van de bomen, het aantal vruchten en het werk dat nodig is om een gezonde boom te onderhouden, kan ontmoedigend zijn. Aangezien olijfbomen een lang leven hebben, moet u er goed over nadenken voordat u er een of meer in uw tuin plant.
